اثربخشي درمان مثبت‌نگر بر آشفتگي روان‌شناختي و گرايش به اعتياد در سربازان مصرف‌كننده مواد

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مثبت‌نگر بر آشفتگي روان‌شناختي و گرايش به اعتياد در سربازان مصرف‌كننده مواد انجام شد. روش: جامعه آماري موردمطالعه شامل تمامي سربازان مصرف‌كننده مواد شهر كرج بود كه از اين ميان، 30 نفر از سربازاني كه ملاك‌هاي ورود به پژوهش را داشتند، با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند كه به‌صورت گمارش تصادفي، ۲ گروه 15 نفره آزمايش و كنترل گزينش شدند كه گروه آزمايش، 8 جلسه آموزش روان‌درماني مثبت‌نگر دريافت كرد و گروه كنترل، هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. شركت‌كنندگان با پرسش‌نامه استعداد اعتياد ويد و همكاران (1992) و پرسش‌نامه آشفتگي روان‌شناختي كسلر و همكاران (2003) ارزيابي شدند. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر به‌وسيله نسخه 23 نرم‌افزار SPSS تجزيه‌ و تحليل شدند.يافته‌ها: مقايسه ميانگين‌ها نشان داد مداخله در تغيير نمرات آشفتگي روان‌شناختي و گرايش به اعتياد موثر عمل كرده است. تفاوت‌ها از پس‌آزمون به پيگيري معنادار نيستند (p 0/05)؛ به اين معنا كه اثرات درماني در طول زمان ثبات داشته‌اند. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت آموزش درمان مثبت‌نگر بر آشفتگي روان‌شناختي و گرايش به اعتياد در سربازان مصرف‌كننده مواد اثربخش بوده است و اين اثربخشي در طول زمان ثبات داشته است.