نخستين پيامبر خدا: آدم ابوالبشر يا حضرت نوح(ع)

برخي از محقّقان با استناد به آيه «كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيحْكُمَ بَينَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ» (بقره/213)، نبوّت آدم را منتفي و حضرت نوح(ع) را نخستين پيامبر خدا مي‌‌دانند؛ زيرا مردمان نخستين بر روش و آيين واحدي زندگي مي‏كردند كه نيازي به پيامبر (حجّت بيروني) نداشتند، با آغاز اختلاف‏هايي كه ديگر با حكم عقل (حجّت دروني) به‏تنهايي قابل حل نبود، خداوند بعثت انبياء را با فرستادن حضرت نوح(ع) آغاز كرد كه از جمله آيات «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَينَا إِلَيكَ ...» (شوري،13) و «إِنَّا أَوْحَينَا إِلَيكَ كَمَا أَوْحَينَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيينَ مِنْ بَعْدِهِ» (نساء، 163) و نيز احاديث معتبر مبيّن آن است. اين جستار ضمن بررسي دلايل اين دسته از پژوهشگران، با تدبّر در آيات قرآن و مطالعۀ احاديث، پيامبري آدم ابوالبشر را با مؤلّفه‌هاي مطرح شده براي بعثت و نبوّت انبيا به بوتۀ نقد و سنجش گذارده است.