بررسي عملكرد شاسي اصلي و مجموعه انتقال قدرت توربين بادي دومگاواتي تحت بارهاي آيروديناميكي

شاسي اصلي يكي از اصلي‌ترين اجزاي بارگير توربين بادي مگاواتي مي‌باشد. با توجه به نقش شاسي، علاوه بر تحليل‌هاي استحكامي و خستگي، تحليل تغيير شكل ايجادشده در شاسي نيز از اهميت بسزايي برخوردار است. اما برخلاف تحليل‌هاي استحكامي و خستگي، معيار مشخصي براي تحليل تغيير شكل شاسي اصلي وجود ندارد. از اينرو در اين مقاله، علاوه بر ارائه روشي براي استخراج معيارهاي مشخص براي ارزيابي تغيير شكل مجاز شاسي و درايوترين، با كمك شبيه‌سازي همزمان شاسي و درايوترين راه حلي براي تعيين جابجايي‌ها و ارزيابي آن‌ها تحت بارهاي وارده ارائه شده است. همجنين عملكرد شاسي اصلي از جنبه استحكامي نيز بررسي شده است. با توجه به عددي بودن راه پيشنهادي، پيش از بررسي نتايج، در كنار بررسي همگرايي نتايج كيفيت المان‌ها نيز از جنبه‌هاي مختلف بررسي شده تا از صحت نتايج اطمينان حاصل گردد. در نهايت بررسي‌ها نشان داد كه هندسه طراحي شده به عنوان شاسي اصلي، علاوه بر برخورداري از استحكام لازم، از صلبيت كافي نيز در برابر بارهاي وارده به توربين بادي برخوردار مي‌باشد و درايوترين نصب شده بر آن، بدون هيچ مشكلي مي‌تواند به عملكرد خود بپردازد. به‌نحوي كه ضريب اطمينان طراحي شاسي، در تحليل‌هاي استحكامي 1.3، ضريب اطمينان ياتاقان سيستم ياو در برابر تغيير شكل 1.7، ضريب اطمينان كوپلينگ سرعت بالا نيز از ديدگاه تغيير شكل، در هر دو جهت محوري و شعاعي برابر 1.1 مي‌باشد. همچنين تحليل‌هاي تغيير شكل مجموعه درايوترن و شاسي نشان دهنده كاهش عمر 15% ياتاقان اول و كاهش عمر 50% ياتاقان دوم نصب شده بر محور اصلي توربين را دارد.