فراواني انواع وقايع ترومبوآمبوليك اتفاقي و علامت‌دار در بيماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش

سابقه و هدف: يكي از عوارضي كه مي‌تواند باعث مرگ‌و‌مير و ناتواني‌هاي قابل‌ملاحظه‌اي در بيماران مبتلا به سرطان شود، وقايع ترومبوآمبوليك است. ازآنجاكه سرطان‌هاي ناشي از دستگاه گوارش از شايع‌ترين سرطان‌ها در سراسر جهان و ايران است و اطلاعات كمي در مورد وقايع ترومبوآمبوليك همراه با سرطان‌هاي گوارشي در ايران وجود دارد، اين مطالعه با هدف تعيين فراواني وقايع ترومبوآمبوليك بدون علامت و علامت‌دار در بيماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش انجام شد.مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه مقطعي، پرونده بيماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش بيمارستان شهيد بهشتي و كلينيك امام خميني همدان طي سال‌هاي 1396-1400 مورد بررسي قرار گرفت.يافته‌ها: 630 بيمار مبتلا به سرطان دستگاه گوارش مورد بررسي قرار گرفتند كه در مجموع 59 مورد (9/4 درصد) ترومبوآمبولي ثبت گرديد. بيشترين ترومبوزها در بيماران مبتلا به سرطان معده رخ‌داده است (P 0.05). فراواني نسبي ترومبوز در بيماراني كه آنتي‌كواگولان مصرف مي‌كردند7/6 درصد و در بيماراني كه آنتي‌كواگولان مصرف نمي‌كردند 13/2 درصد بود (P 0.05).نتيجه‌گيري: وقوع ترومبوز در بيماران سرطاني ايران نسبت به جوامع غربي كمتر مي‌باشد و همچنين ارتباطي با محل سرطان، سن و جنسيت ندارد. در صورت مصرف آنتي‌كواگولان، ريسك بروز ترومبوز كاهش مي‌يابد. بيشترين وقايع ترومبوآمبوليك طي ۶ ماهه اول پس از تشخيص سرطان و طي ۳ماهه اول پس از شروع كموتراپي رخ مي‌دهد.