طراحي مدل توسعه پايدار در صنعت خودرو ايران با رويكرد انقلاب صنعتي چهارم

انقلاب صنعتي چهارم در حال دگرگوني صنايع توليدي و خدماتي در سطح دنيا و به ويژه كشورهاي پيشرو در اين زمينه مي باشد. اين پديده، مي‌تواند همزمان فرصتها و تهديدهاي گسترده‌اي براي صنايع كشورمان به همراه داشته باشد. با تدوين برنامه‌هاي راهبردي متناسب با اتكا به توان و مزيتهاي رقابتي ايران، مي‌توان ضمن حفظ و ارتقاي سطح رقابت‌پذيري صنايع كشور از اين فضاي در حال شكل‌گيري در جهت بهينه‌سازي فرآيندهاي توسعه صنعتي استفاده بهينه نمود. در مقاله حاضر به ارائه الگوي توسعه پايدار با رويكرد انقلاب صنعتي 4 در صنعت خودرو پرداخته شده است. در اين مطالعه، سعي شد تا موانع توسعه پايدار و همچنين فرصتهاي انقلاب صنعتي 4 در جهت ايجاد توسعه پايدار، با بررسي ادبيات موضوع و نظر خبرگان طي اجراي تكنيك دلفي، شناسايي و دسته‌بندي گردد. سپس از رويكرد مدلسازي ساختاري تفسيري جهت سطح بندي و تعيين روابط بين موانع پايداري استفاده شد. در گام بعد، فرصتهاي انقلاب صنعتي 4 توسط روش AHP فازي، رتبه‌بندي گرديد. در نهايت، با استفاده از نظر خبرگان صنعت خودرو، پيشنهاداتي جهت تخصيص، فرصتهاي انقلاب صنعتي 4 براي رفع موانع پايداري ارائه گرديد. نتايج بدست آمده نشان داد: 1) بيشترين تاثير را به ترتيب موانع سياسي، فني و اقتصادي بر پايداري و توسعه پايدار در صنعت دارند؛ 2) ابعاد محيطي و اجتماعي به ترتيب بيشترين تاثير را از موانع سياسي و فني مي‌پذيرند؛ 3) در بين فرصتهاي انقلاب صنعتي ۴) فرصتهاي اطلاعاتي و تكنولوژيكي انقلاب صنعتي 4 داراي بالاترين رتبه و مديريت زنجيره تامين داراي كمترين رتبه مي‌باشد.