بررسي رابطه بين سبك هاي تصميم گيري و راهبرد راه حل گرايي مديريت تعارض در مديران مدارس شهرستان ازنا

اين تحقيق، با هدف بررسي رابطه سبك هاي تصميم گيري با راهبردهاي مديريت تعارض در مديران مقاطع سه گانه آموزشي شهرستان ازنا انجام شد. روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه مديران مدارس شهرستان ازنا، در سه مقطع ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان به تعداد 91 نفر مدير بود. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل، پرسشنامه سبك هاي عمومي تصميم گيري اسكات و بروس (1995) و پرسشنامه راهبردهاي مديريت تعارض رابينز (1999) بود. تحليل داده ها با استفاده از آزمون T گروه هاي مستقل انجام شد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار آماري SPSS، آماره هاي توصيفي و آزمون هاي استنباطي متناسب با نوع داده ها و متغيرها استفاده گرديد.ضمنا سطح احتمال براي معناداري فرضيه ها 0.05 در نظر گرفته شده است. نتايج نشان داد كه مديران هنگام مواجهه با تعارض، براي مديريت آن به ترتيب راهبرد اجتناب، راهبرد راه حل گرايي و راهبرد كنترل را به كار مي برند و همچنين از بين سبك هاي تصميم گيري، بيشترين ميانگين را سبك وابستگي به خود اختصاص داده است و سبك عقلايي كمترين سبك مورد استفاده مديران بوده است.