افسردگي و اضطراب و ارتباط آن با شاخص هاي امنيت شغلي و رضايت از زندگي در كاركنان سازمان پيشگيري و مديريت بحران شهر تهران

هدف از تحقيق حاضر، تعيين ارتباط بين افسردگي و اضطراب كاركنان با شاخص هاي امنيت شغلي و رضايت از زندگي كاركنان سازمان پيشگيري و مديريت بحران شهر تهران مي باشد.به لحاظ ماهيت و اهداف، اين پژوهش از نوع كاربردي است و براي اجراي آن از روش توصيفي از نوع (همبستگي) استفاده شده است . جامعه آماري اين پژوهش، تمام كارمندان ارشد و مديران سازمان مديريت بحران مي‌باشد كه تعداد آنها 150 نفر و در بهار 1398 مورد آزمون قرار گرفتند و با استفاده از فرمول كوكران تعداد نمونه 108 نفر بدست آمده است. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه اضطراب بك، پرسشنامه افسردگي بك، پرسشنامه امنيت شغلي نيسي و همكاران و پرسشنامه استاندارد رضايت از زندگي داينر و همكاران ( SWLS )مي باشد.نتايج پژوهش نشان داد تمام فرضيات با سطح معناداري بالاتر از 0.95 تاييد گرديد . يعني بين افسردگي و اضطراب كاركنان با شاخص هاي امنيت شغلي و رضايت از زندگي در كاركنان سازمان پيشگيري و مديريت بحران شهر تهران با سطح خطاي پايين تر از 0.05 رابطه ي معناداري وجود دارد.