بررسي رابطه كيفيّت زندگي كاري با استرس شغلي معلمان ابتدايي شهرستان بهمئي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسى رابطه كيفيّت زندگى كارى با استرس شغلي معلمان ابتدايي شهرستان بهمئي صورت گرفته است.روش: روش پژوهش توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش همه ي معلمان ابتدايي (350=N) شهرستان بهمئي بودند. حجم نمونه پژوهش 200 نفر معلم (مرد و زن) بر اساس فرمول همبستگي بين دو متغير كمّي، به صورت تصادفي منظم انتخاب گرديد. روش جمع آورى اطلاعات پرسشنامه سه قسمتى شامل: ويژگى هاى دموگرافيك، پرسشنامه كيفيّت زندگى كارى بر اساس مدل والتون و پرسشنامه استاندارد استرس شغلى اسيپو بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چند متغيره، تحليل واريانس يك راهه، آزمون شفه و آزمون t مستقل استفاده شده است. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه بين كيفيّت زندگي كاري و استرس شغلي معلمان ابتدايي رابطه معكوس و معناداري r = - 0.352 وجود دارد. از ميان مؤلفه هاي كيفيّت زندگي كاري به ترتيب متغيرهاي پرداخت منصفانه، تناسب اجتماعي، فضاي كلي زندگي و توسعه قابليّت هاي فردي بيشترين تأثير را بر استرس شغلي دارند. نتيجه گيري: با توجه به وجود رابطه ميان كيفيّت زندگي كاري و استرس شغلي معلمان ابتدايي، انجام پژوهش هاي مشابه در ساير جوامع و استان ها، انجام پژوهش هايي در ارتباط با ساير عوامل تأثيرگذار بر استرس شغلي و ارائه مدلي كلي تر از استرس شغلي و همچنين انجام تحقيقات مشابه در كادر ستادي آموزش و پرورش و مقايسه نتايج توصيه ميگردند.