تببين و بررسي نوع و ميزان و چگونگي معنويات و باورهاي معنوي در تربيت كودكان و نوجوانان

تربيت صحيح و ثمربخش تاحدود زيادي درگرو اين است كه پدران و مادران از ابتداي كودكي وحتي قبل از تولد كودك، به اين مهم توجه داشته ونهايت تلاش خود رادر جهت تربيت فرزندي صالح به كارگيرند. زيرا بهترين زمان براي تربيت، دوران كودكي است. تحقيق حاضر با هدف تببين و بررسي نوع و ميزان و چگونگي معنويات و باورهاي معنوي در تربيت كودكان و نوجوانان به روش همبستگي صورت گرفته است. جامعه آماري تعداد 50 نفر از دانش آموزان 7 تا 15 ساله تهرانبود. نمونه گيري به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود كه پايايي آنها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ 0.81 بدست آمد.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به كارگيري آزمون همبستگي پيرسون گام به گام، تجزيه و تحليل شدند.نتايج آزمون همبستگي پيرسون حاكي از آن كه رابطه بين باوري هاي ديني و تربيت شامل مولفه هاي شخصيت پذيريTاجتماعي پذيري،رفتارهاي مذهبي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.بنابراين خانواده بايد تلاش كند كه آموخته هاي مذهبي كودكان با تجارب و احساسات خوشايندي شكل بگيرد.ابراز احساس خرسندي و روحيه رضايتمندي،گرايش به اين احساسات مذهبي را براي كودكان گوارا ميسازد.مشاهده رفتار اطرافيان (به خصوص والدين) انگيزه اي قوي و غني براي يادگيري و آموزش دانش آموزان است. وقتي كه كودك نسبت به رفتار و نحوه حركات و حرف زدن والدين و اطرافيان كنجكاو مي‌شود بايد توجه داشت كه كنجكاوي بي هدف و بي نتيجه نيست بلكه متضمن الگوگيري و مشاركت فعالانه او به صورت تجربه اي جديد در فرازهاي حساس زندگي است.