ارزيابي توانايي پرورش خلّاقيّت فعاليت‌هاي ياددهي- يادگيري دروس معارف اسلامي در روش تدريس مبتني بر سخنراني و مبتني بر نيازها (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر)

هدف: هدف از انجام اين پژوهش، ارزيابي ميزان توانايي پرورش خلّاقيّت فعاليت‌هاي ياددهي- يادگيري دروس معارف اسلامي در روش‌هاي تدريس مبتني بر سخنراني و نيازها بود. روش: روش پژوهش از نوع پيمايشي بود. حجم نمونه 300 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي بود. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ارزيابي فعاليت ياددهي، يادگيري دروس معارف اسلامي بر اساس ميزان توجه به پرورش خلاقيّت بود. ضريب پايايي پرسشنامه 0.83 به‌دست آمد. داده‌ها با استفاده از روش آماري آزمون تي و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها : يافته‌ها نشان داد كه ميانگين ديدگاه دانشجويان در ارزيابي ميزان توجه به پرورش خلاقيت در فعاليت‌هاي ياددهي مبتني بر سخنراني 14.98، فعاليت‌هاي يادگيري مبتني بر سخنراني 17.91، مي‌باشد؛ همچنين ميانگين ديدگاه دانشجويان در ارزيابي ميزان توجه به پرورش خلاقيت در  فعاليت‌هاي ياددهي مبتني بر نيازها، 23.92 و در فعاليت‌هاي يادگيري مبتني بر نيازها 13.99 مي‌باشد. نتيجه گيري: در نتيجه مي‌توان گفت استفاده از روش‌هاي ياددهي مبتني بر نيازها در دروس معارف اسلامي، نسبت به ساير روش‌ها ميانگين بيشتري در توجه به پرورش خلاقيت دانشجويان دارد و  بر همين اساس پيشنهاد مي‌شود اساتيد معارف در فرايند ياددهي يادگيري از همين روش در تدريس كه تا حدود زيادي حواس پنج‌گانه در يادگيري را درگير مي‌كند، استفاده نمايند.