آزادي بيان در قرآن با نگرۀ نقدي بر نوشتۀ كتاب نقد قرآن

هدف: بشري‌خواني آموزه‌هاي قرآن كريم پيشينۀ ديرينه دارد. در اين راستا، نويسندۀ كتاب نقد قرآن، با بهره جستن از رهيافت انسان پساسنّت، در پي انكار آزادي بيان در قرآن برآمد و بر اساس زاويۀ خود با خوانش نبود آزادي بيان در قرآن كريم، به دنبال اثبات ضعف و خطا در قرآن كريم بود. هدف اين پژوهش، نقد ديدگاه نويسندۀ كتاب «نقد قرآن» در انكار آزادي بيان در قرآن كريم بود. روش: در پژوهش حاضر از روش توصيفي- تحليلي با سويۀ انتقادي بر اساس منابع كتابخانه‌اي و تفكيك گفتمانها استفاده شد. يافته‌ها: سها با بودگي در دنياي پست‌مدرن و با استفاده ازگفتمان ليبرال بر پايۀ بنيانهاي نظري انسان‌محورانه، با مؤلفه‌هاي عقل خودبنياد، فردگرايي و حقوق و با تكيه بر اعلاميۀ جهاني حقوق بشر، تلاش كرد آزادي بيان در قرآن كريم را انكار كند. نتيجه‌گيري: سها با درهم‌آميزي گفتمانها و عدم تفكيك مؤلفه‌هاي دو گفتمان پساسنّت و گفتمان دين اسلام، افزون بر برداشت همسان از مفهوم آزادي در گفتمانها، دچار خطاي روشي شده و اين امر، زمينه‌ساز نتيجه‌گيري وي در نبود آزادي بيان در قرآن كريم شده كه بي‌وجه است.