مقايسه‌ي حساسيت و ويژگي نقشه‌هاي ضريب انتشار ظاهري در تصويربرداري ديفيوژني ام‌آر‌آي با نقشه‌هاي T2 در تشخيص ايسكمي قلبي

مقدمه: تصويربرداري تشديد مغناطيسي قلبي (Cardiovascular Magnetic Resonance) با استفاده از نقشه‌هاي T2 و نقشه‌هاي ضريب انتشار ظاهري (Apparent diffusion coefficient) ADC، روش‌هاي جديد براي نمايش ايسكيمي و ادم ميوكارد محسوب مي‌شوند. در اين مطالعه حساسيت، ويژگي و كاربرد تشخيصي نقشه‌هاي ADC در تصويربرداري ديفيوژني نسبت به نقشه‌هاي T2 در تشخيص ايسكيمي قلبي مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت.روش‌ها: اين يك مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي است كه در بيمارستان پيوند اعضاي شيراز از بهمن ماه 1399تا اسفندماه 1400 بر روي ۵۸ بيمار مبتلا به ايسكيمي قلبي با ميانگين پنج روز پس از اينفاركت، تحت تصويربرداري ام‌آر‌آي ۳ تسلا قرار گرفتند. براي اين منظور، تصاوير نقشه‌هاي T2 و نقشه‌هاي ADC از ميوكارد اخذ و مقايسه شدند. تصاوير سينمايي (Cine) براي بررسي كاركرد بطن چپ مورد استفاده قرار گرفت و بر اساس تصاوير افزايش تأخيري گادلنيوم (Late Gadolinium Enhancement) ناحيه‌ي اينفاركت شده‌ي ميوكارد تعريف شد.يافته‌ها: در بررسي‌هاي آماري كه با قطعه‌بندي بطن چپ انجام گرفت، حساسيت و ويژگي نقشه‌هاي T2 به ترتيب ۸۴ و ۹۵ درصد و حساسيت و ويژگي نقشه هاي ADC به ترتيب ۸۸ و ۹۷ درصد گزارش شد.نتيجه‌گيري: با توجه به ارزيابي‌هاي انجام شده، نقشه‌هاي ADC حساسيت و ويژگي بالاتري نسبت به نقشه‌هاي T2 كه به طور روتين در كلينيك استفاده مي‌شوند نشان دادند، لذا استفاده از آن‌ها به منظور بررسي ايسكيمي در بيماران قلبي پيشنهاد مي‌گردد.