ارزيابي القاي تحمل به ستوكسيديم در ذرت (Zea mays L.) با استفاده از ساليسيليك اسيد به عنوان ايمن‌ساز

با هدف مطالعه كارايي ساليسيليك اسيد به عنوان ايمن‌ساز در تحمل ذرت به علف كش غيرانتخابي ستوكسيديم و نيز ارزيابي پاسخ دو گونه قياق (Sorghum halepense (L.) Pers.) و درنه (Echinochloa colona (L.) Link) به آن آزمايشي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار، در سال 1394 در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه فردوسي مشهد، اجرا شد. عامل اول دز علف كش ستوكسيديم در مقادير صفر، 22.5، 45، 94، 187 و 375 گرم ماده موثره در هكتار و عامل دوم نيز تيمار با ساليسيليك اسيد در غلظت هاي صفر، 1 و 2 ميلي‌مولار بود. نتايج نشان داد كه علف هرز درنه نسبت به ذرت و قياق، بيشتر تحت تأثير دزهاي علف كش ستوكسيديم قرار گرفت. در همه گونه ها با افزايش غلظت ساليسيليك اسيد، دز موثر براي كاهش وزن تر به نصف بيشينه (ED50) افزايش يافت. براي هر سه سطح تيمار ساليسيليك اسيد، مقدار اين پارامتر در ذرت بذرمال شده توسط ساليسيليك اسيد بالاتر از ساير بود و كمترين مقدار اين پارامتر نيز براي علف هرز درنه مشاهده شد. بالاترين مقدار ED50 برابر 210 گرم ماده موثره در هكتار براي ذرت بذرمال شده با 2 ميلي‌مولار در ليتر از ساليسيليك اسيد، و كمترين مقدار آن برابر 31.5 گرم ماده موثره در هكتار براي درنه بدون محلول‌پاشي ساليسيليك اسيد مشاهده شد. با كاربرد علف‏كش ستوكسيديم ميزان كلروفيل فلورسنس افزايش يافت اما تيمار ساليسيليك اسيد توانست روند افزايشي ميزان كلروفيل فلورسنس را كاهش دهد. نتايج نشان داد كه تيمار بذرمال كردن ساليسيليك اسيد به عنوان ايمن‌ساز براي علف‌كش ستوكسيديم، نتيجه بهتري داد.