جداسازي ژن‌هاي كانديد در ميانكنش ميزبان- گل جاليز (Phelipanche aegyptiaca) با استفاده از روش پيمايش ژنوم

گياه گل جاليز مصري (P. aegyptiaca) يكي از مهمترين گونه‌هاي انگلي مي‌باشد كه خسارت پنهان آن به انواع گياهان زراعي از طريق جذب آب و مواد غذايي از ريشه گياه ميزبان، بسيار قابل توجه است. مرحله اتصال مكينه انگل به ميزبان، مهم ترين مرحله براي مطالعه مولكولي ميانكنش انگل-ميزبان است. با گسترش روش هاي توالي يابي NGS و مطالعات ترنسكريپتوم، اطلاعات مهمي از مراحل رشدي و ميانكنش گياهان انگلي با ميزبان در دسترس قرار گرفته است. براي روشن شدن راهبردهاي مولكولي كليدي اين فرايند، داده‌هاي RNA-Seq موجود در پايگاه داده پروژه ژنوم گياهان انگلي (http://ppgp.huck.psu.edu) آناليز شد. آناليز داده هاي ترنسكريپتوم مربوط به مرحله اتصال به ميزبان به عنوان مرحله مهم در فرايند انگلي شدن، منجر به شناسايي رونوشت هايي با افزايش بيان در اين مرحله گرديده است. از بين رونوشت‌هاي شناسايي شده احتمالي با كاركرد نامشخص، چهار رونوشت كه بيشترين سطح بيان را در مرحله اتصال به ميزبان داشتند در اين مطالعه بطور دقيق تري بررسي شدند. براي تشخيص نقش احتمالي اين رونوشت‌ها در فرايند انگلي شدن گل جاليز، جهت دستيابي به توالي كامل تر از روش پيمايش ژنوم استفاده شد. 587 جفت باز به توالي رونوشت Oa424 و 165 جفت باز به توالي رونوشت Oa1635 اضافه گرديد. بررسي ها نشان داد توالي كامل رونوشت Oa424 و بخشي از توالي Oa1635 به روش پيمايش ژنوم جداسازي شده است. تجزيه و تحليل بيوانفورماتيكي توالي‌هاي كامل Oa424 و Oa1635، تشابه با پروتيئن هاي با فعاليت ترانسپوزاز را نشان دادند. با توجه به نقش تنظيمي پروتئين‌هاي داراي دامين ترانسپوزاز به نظر مي‌رسد احتمالا اين دو رونوشت نقش تنظيمي در فرايند انگلي شدن دارند. همچنين با توجه به وجود سيگنال پپتيد در اين توالي ها، احتمالا اين دو رونوشت پروتئين هاي ترشحي را كد مي كنند كه در ميانكنش انگل-ميزبان از اندام مكنده ترشح مي شوند.