مقايسه مقاومت كششي بتن قليافعال و بتن معمولي در دماي بالا

در سال‌هاي اخير بكارگيري از منابع معدني فرآوري شده در علم مهندسي عمران چشم اندازه گسترده‌اي را به خود اختصاص داده است. برخي از اين مصالح مانند سرباره‌كوره‌آهنگدازي به دليل دارا بودن مواد سيليسي آلوميناتي فرآوان در خود مي‌توانند موجب بهبود چسبندگي و پركنندگي در ساختار بتن شوند. در اين پژوهش آزمايشگاهي، يك طرح اختلاط از بتن معمولي با عيار سيمان 450 كيلوگرم بر متر مكعب ساخته شد. يك طرح اختلاط نيز از بتن قليافعال بر پايه سرباره‌كوره‌آهنگدازي ساخته شد تا ميزان مقاومت كششي بتن تحت دماي محيط و حرارت 500 درجه سلسيوس، در سن عمل‌آوري 90 روزه مورد مقايسه و ارزيابي قرار گيرد. در ادامه آزمون‌هاي طيف سنجي پراش اشعه ايكس (XRD) و تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) در سن عمل‌آوري 90 روزه در دماي محيط و تحت حرارت 500 درجه سلسيوس، به منظور بررسي بيشتر و راستي آزمايي نتايج حاصل از آزمون مقاومت كششي، بر روي نمونه‌هاي بتني انجام گرفت. نتايج حاصله حاكي از كسب مقاومت كششي در دماي محيط، براي بتن معمولي به مقدار 5.048 مگاپاسكال و براي بتن قليافعال به مقدار 4.41 مگاپاسكال است، كه اختلاف 12.63 درصدي را دارا بود. با اعمال حرارت بالا به نمونه‌هاي بتني، ميزان افت مقاومت كششي در بتن معمولي به مقدار 51 درصد و در بتن قليافعال به ميزان 21 درصد، رسيد. نتايج حاصل از آزمون‌هاي XRD و SEM ضمن هماهنگي با يكديگر، در همپوشاني با نتايج حاصل از آزمون مقاومت كششي قرار داشتند.