اثر سيليمارين بر مسير ميتوفاژي در سلول‌هاي سرطاني كولون انساني HT-29

مقدمه: آثار ضدسرطاني سيليمارين در مطالعات متعددي گزارش‌شده است. با وجود اين، سازوكار اثر آن در سلول‌هاي سرطاني كولون به‌درستي شناخته‌نشده است. در اين مطالعه اثر سيليمارين بر مسير ميتوفاژي و ايجاد گونه هاي آزاد اكسيژن (ROS) در سلول‌هاي سرطاني كولون انساني (HT-29) بررسي‌شده است. مواد و روش ها: سلول‌هاي سرطاني HT-29 و سلول‌هاي غيرسرطاني NIH-3T3 به مدت 48 ساعت در معرض غلظت‌هاي 0 (كنترل)، 25، 50 و 100 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر سيليمارين قرار گرفتند. درصد زنده ماني سلول‌ها، سطح ROS، پتانسيل غشاي ميتوكندري (MMP) و بيان ژن‌هاي مهم مسير ميتوفاژي شامل Pink1 (PTEN-induced putative kinase protein 1)  و Parkin براي ارزيابي آثار سيليمارين بررسي گرديد. يافته‌ها: سيليمارين به‌صورت وابسته به غلظت، درصد زنده ماني سلول‌هاي HT-29 را به‌طور معني‌داري كاهش داد (P 0.05)؛ همچنين سيليمارين به‌صورت وابسته به غلظت، سبب كاهش معني‌داري MMP شد، درحالي‌كه تشكيل ROS را در سلول‌هاي HT-29 به‌طور معني‌داري افزايش داد (P 0.05). علاوه بر اين، سيليمارين بيان ژن‌هاي Pink1 و Parkin را به‌طور معني‌داري و به‌صورت وابسته به غلظت افزايش داد (P 0.05). غلظت 100 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر سيليمارين بيشترين تأثير را در كاهش درصد زنده ماني و MMP و همچنين افزايش سطح ROS و بيان ژن‌هاي مرتبط با ميتوفاژي داشت (P 0.001). سيليمارين در غلظت‌هاي مختلف تغيير معني‌داري در درصد زنده ماني، سطح ROS و MMP در سلول‌هاي غيرسرطاني NIH-3T3 ايجاد نكرد. بحث و نتيجه‌گيري: داده هاي اين مطالعه نشان مي دهند كه سيليمارين احتمالاً با كاهش MMP، سبب افزايش سطح ROS و درنتيجه، القاي ميتوفاژي از طريق مسير سيگنالينگ Pink1 / Parkin در سلول‌هاي HT-29 مي شود.