تحليل اولويت‌هاي گردشگري و دلالت‌هاي راهبردي‌ آن در توسعه شهري مشهد

اين مقاله سعي در بررسي اين سوال دارد كه از منظر اقتصاد سياسي، شهري كه داراي ظرفيت هاي چندگانه گردشگري است بر اساس چه ملاحظاتي مدل راهبردي توسعه خود در حوزه گردشگري را تدوين نمايد؟ در مدل سه سطحي راهبردي توسعه شهريِ گردشگري محور، جايگاه دولت، تنظيم نقش و كاركرد مقصد  گردشگري و ترسيم قواعد و قوانين است. اين مقاله به لحاظ روش شناختي، جز روش هاي تركيبي است. به طوريكه در گام اول مبتني بر مطالعه مروري سيستماتيك و درگام دوم نظريات مستخرج بريك مورد مطالعه ميداني تطبيق داده شده است. توسعه بهينه شهري مشهد در حوزه گردشگري واز منظر اقتصاد سياسي، مستلزم شناسايي كاركرد و نقش سياسي شهرمشهد در سطح ملي، شناسايي گروههاي ذينفع رسمي و غير رسمي و وفاق جمعي در سطح گروه ها است. بر همين اساس با استفاده از تكنيك ويكور، برنامه هاي توسعه چندجانبه گردشگري در شهر مشهد با استفاده از ملاحظات اجراي برنامه ها و گروه هاي درگير مورد رتبه بندي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در هر دوي اين موارد، توسعه گردشگري سلامت و گسترش پروژه هاي تفريحي در شهر مشهد و اطراف آن در رتبه هاي برتر قرار دارند.به طوريكه گردشگري سلامت با معيار«گروه هاي درگير با ذيربط با برنامه» داراي رتبه يكم با شاخص ويكور صفر و توسعه و گسترش پروژه هاي تفريحي در شهر مشهد و اطراف آن داراي رتبه دوم با شاخص ويكور 0/5 است .