تحليل كهن الگوي آنيما در شخصيت پيران ويسه

شاهنامه، ريشه در انديشه ها و باورهاي كهن دارد و از آبشخوري به نام ناخودآگاه جمعي بهره مند است. در اين مقاله، بر روي كهن الگوي آنيما تامل شده و شخصيت پيران ويسه، از اين منظر، تحليل شده است. سوال اصلي اين مقاله، آن است كه در اثر بزرگي چون شاهنامه، چگونه به كهن الگوي آنيما جان دميده شده است؟ اين مقاله، بر پايۀ نظريۀ يونگ ، بر آن است كه نشان دهد ، مردان، هم زمان، واجد صفات زنانه نيز هستند اما اغلب اوقات، عوامل مختلفي كه در جامعه پذيري مردان موثرند، مانع از بروز آنيما در روان مردان مي گردد. با وجود اين، در شاهنامه، در مواردي، «زن درون» يا آنيما در مردان، به صورت خلق و خو و رفتار هاي خاص زنانه ظاهر مي شود و شخصيتي متعادل تر و كار آمدتر وتوانمندتر از خود به جا مي گذارد. اين مقاله به روش تحليلي- توصيفي، بر مبناي مطالعات كتابخانه اي به انجام رسيده است و در پايان، به اين نتيجه مي رسد كه توجه به جنبه ها و نداهاي درون، در زن و مرد، منجر به رشد و شكوفايي شخصيت آدمي مي گردد.