تحليل بن مايه هاي اساطيري در آثار سه گانۀ ابوتراب خسروي

اسطوره و نقش آن در تشكيل بنيان فكري جوامع بشري و ارتباط آن با هنر و ادبيات بر كسي پوشيده نيست. ادبيات از عوامل حيات ملت‌ها و جاودانگي آن‎هاست. بازتاب اين اسطوره‌ها و باورهاي كهن اقوام در آثار نويسندگان و شاعران ديده مي‌شود. ابوتراب خسروي از نويسندگان معاصر ايراني است كه علاقه‌مندي او به اسطوره ها و متون مقدس و ادبيات عرفاني و مضامين اساطيري و عرفاني در آثار سه گانه اش به وضوح ديده مي‌‌شود. آثار خسروي از مضامين سورﺋﺎﻝ با مختصّات رمان پسامدرن برخوردار است. مفاهيمي مثل هستي، كلمه و كتابت، جاودانگي، مرگ، عشق، انسان‌شناسي موضوعات پايه اي تأليفات اوست. اين پژوهش با هدف تحليل بن مايه هاي اساطيري، سه رمان ابوتراب خسروي؛ يعني «اسفار كاتبان»، «رود راوي» و «ملكان عذاب»، را مورد بررسي قرار مي‌دهد. شيوۀ كار توصيفي-تحليلي است و نتايج نشان مي دهد كه ابوتراب خسروي با رويكرد انسان‌شناسي از دو منبع اسطوره و عرفان، رمان‌هايش را خلق مي‌كند. وي با استفاده از بن‌مايه هاي اساطير دوران ابتدايي و ادبيات عرفاني و اساطير ديني، آثار سه گانه اش را با رويكرد شرح روايت تكوين عالم و شناخت ماهيت انسان و شيطان آفريده است. اهداف و آرمان هاي او در راستاي تعالي‌بخشي و جاودانگي انسان است؛ پرتاب انسان به زمان بي‌زماني و روزگار مقدس نخستين و فراسوي تاريخ است.