بررسي ابعاد اخلاقي مسئوليت مدني دولت نسبت به زيست جهاني

زمينه: مسئوليت يك مولفه اخلاقي است. پاسخگويي معمولاً از مسئوليت ناشي مي شود كه مطابق با آن فرد از لحاظ قانوني در قبال صدمه‌اي كه به ديگري وارد كرده است مسئول مي‌باشد. يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي حقوق مدني، مسئوليت مدني است و با توجه به اينكه هدف اصلي قواعد مسئوليت مدني جبران خسارت‏هاي مادي و معنوي زيان ديده و ترميم زيان وارده مي باشد، دولت نيز از اين قاعده مستثني نمي باشد. بديهي است گاه اين مسئوليت بعدي جهاني مي يابد و دولت ها را ملزم به پاسخگويي مي كند. در مقاله حاضر سعي شده است تا ابعاد اخلاقي مسئوليت مدني دولت ها نسبت به « زيست جهاني» تشريح شود .نتيجه گيري: بررسي مسئوليت كشورها از منظر اخلاق و آرا و رويه هاي قضايي، از ضروريات حفاظت و بهره برداري از زيست جهاني محسوب مي گردد. مسئوليت بعدي اخلاقي است و اخلاقيات جاي گرفته در بطن مسئوليت مدني دولت ها، بر طيفي از مباني ارزش ذاتي قرار دارند كه انسان محوري و زيست بوم محوري، دوسر آن را تشكيل مي دهند. در سال هاي اخير تعامل مناسب انسان با جهان و راه حل بحران هاي جهاني در بازگشت به مباني رويه هاي قضايي در نظام بين الملل جستجو مي شود. در مقايسه با ساير كشورهاي جهان متأسفانه بايد اعتراف كرد كه كشور ايران تاكنون در اين زمينه به واسطه  مشكلات ناشي از آلودگي محيط زيست و آسيب به زيست جهاني ، عدم پاسخگويي دولت و ناكارآمدي نظام قضايي كارنامه قابل قبولي نداشته. بنابراين لازم است، با طراحي و توسعه اقدامات پيشگيرانه و تصويب قوانين و مقررات دقيق و جامع در اين زمينه، از آسيب به زيست جهاني جلوگيري كرد.