شاخص‌هاي كارگزاران و نظارت بر آن از منظر ائمه(ع)

هدف پژوهش حاضر بررسي شاخص‌هاي نظارت امامان در رفتار كارگزاران مي‌باشد. پرسش مطرح شده در اين پژوهش ناظر به چيستي اين شاخص‌ها است. يعني از منظر ائمه معصومين(ع)، يك كارگزار مطلوب ايشان، بايد داراي چه شاخص‌هايي براي وكالت و كارگزاري از سوي امام باشد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و بررسي مهم‌ترين شاخص‌هاي مورد توجه ائمه(ع) درباره كارگزاران نشان داد كه كارگزاران امامان شيعه مي‌بايست شاخص‌هاي خاص مد نظر ائمه(ع) را مي‌داشتند، شامل: شاخص عدالت‌ورزي و وثاقت كارگزار، يعني برخورد انصاف‌گونه و توأم با عدالت با مردم، شاخص رازداري، شاخص آگاهي ديني كه موجب انجام بهتر كارها در سايه بصيرت و فهم خواهد بود، شاخص اطاعت‌پذيري كه در حقيقت پايبندى به قوانيني است كه مطابق با شريعت و صلاح و مقرّرات اجتماعى است. شاخص ديگر، شاخص دقت و نظم است كه از ويژگي‌هاي لازم جهت پذيرش مسئوليت عظيم و مهم نمايندگان و كارگزاران ائمه(ع) مي‌باشد. بررسي رفتار سياسي امامان شيعه نشان مي‌دهد كه نصب كارگزاران براساس شايستگي و حائز بودن شاخص‌هايي بوده كه عموماً از ويژگي‌هاي انسان‌هاي صالح است. در غير اين صورت در جرگه كارگزاران قرار نمي‌گرفتند. بنابراين، انتصاب كارگزار از نگاه ائمه(ع) براساس لياقت و شايستگي است و انتساب به يك قوم خاص، ثروت، قدرت اجتماعي، نسبت فاميلي و... تأثيري بر انتصاب كارگزاران نداشته است.