اميد، مقاومت و آزادي در اشعار حافظ و شاملو

هدف پژوهش حاضر بررسي مضامين اميد، مقاومت و آزادي در اشعار حافظ و شاملو است. مسئله‎اي كه پژوهش حاضر بر آن تمركز دارد اين است كه دو شاعر نامدار ايران (حافظ از دوره كلاسيك و شاملو از دوره معاصر با دو قالب متفاوت شعري) چه مفاهيم سياسي- اجتماعي را در شمار مفاهيم بنيادين در نظر مي‎گرفتند و هر يك از آن‌ها چه ادراكي از آن مفاهيم را بازنمايي مي‎كردند؟ پژوهش بر اين فرضيه حاضر استوار است كه از منظر حافظ و شاملو مفاهيم بنيادين سازنده جامعه عبارتند از «اميد»، «مقاومت» و «آزادي» و رسالت شاعر در بازنمايي عناصر اميدساز، تشويق جامعه به مقاومت و مبارزه و تلاش براي تحقق آزادي در جامعه است. در اين راستا با استفاده از نظريه بازنمايي ويكتوريا الكساندر، نگاه دو شاعر به جامعه زمان خود، با اتكاء به مفاهيم بنيادين سياسي «اميد»، «مقاومت» و «آزادي» تحليل مي‎شود. دستاورد پژوهش حاضر اين است كه هر دو شاعر آرمان‌گرا، دغدغه‌مند و تحول‌خواه مي‎باشند و شعر اين دو شاعر صرفاً شعري انتزاعي و در فضاي تخيل نيست، بلكه تغيير و تحول اجتماعي از منظر دو شاعر اهميت دارد.