تاثير معاملات غير نقد و غيرعملياتي با اشخاص وابسته بر پاداش هيئت مديره شركت ها

هدف: هدف اين پژوهش، بررسي تاثير معاملات غيرنقد و غيرعملياتي با اشخاص وابسته بر پاداش هيئت مديره با تحليلي بر فرضيه قراردادهاي كارا، در مقابل فرضيه ضعف راهبري شركتي است. روش: به منظور آزمون فرضيه‌هاي پژوهش، داده‌هاي 118شركت در فاصله زماني 1390تا 1398 انتخاب و با استفاده از مدل‌هاي رگرسيوني چند‌گانه مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج آزمون فرضيه‌هاي پژوهش نشان داد معاملات غيرنقد و معاملات غيرعملياتي با اشخاص وابسته تاثير مثبت و نوسان معاملات غيرعملياتي با اشخاص وابسته تاثير منفي بر پاداش هيات‌مديره داشته‌اند. همچنين، كيفيت راهبري شركتي سبب تعديل وتاثير منفي بر رابطه بين معاملات غيرعملياتي با اشخاص وابسته با پاداش هيات‌مديره شده است نتيجه گيري: اين موضوع حاكي از جايگزيني رويكرد قراردادهاي كارابه جاي رويكرد فرصت‌طلبانه معاملات با اشخاص وابسته با حضور راهبري شركتي قوي است. درحالي كه راهبري شركتي قوي تاثيري بر رابطه بين معاملات غيرنقد با اشخاص وابسته و پاداش هيات‌مديره نداشته است. دانش افزايي : در اين پژوهش، تاكيد بر تقويت سازوكارهاي راهبري شركتي در راستاي افزايش قابليت اتكاي معاملات و شكل‌گيري قراردادهاي كارا است.