شماره ركورد :
1328833
عنوان مقاله :
هم‌افزايي لينزوليد و ريفامپين در مبارزه با جدايه‌هاي محيطي انتروكوكسي مقاوم به چند دارو
پديد آورندگان :
نوري ، مبينا دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان , فزوني ، ليلا دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان - گروه ميكروبيولوژي , آهني آذري ، آنيا دانشگاه آزاد اسلامي واحد گرگان - گروه ميكروبيولوژي
از صفحه :
196
تا صفحه :
206
كليدواژه :
انتروكوك , فاضلاب , مقاومت دارويي , لينزوليد , ريفامپين
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: فاضلاب ﻳﻜﻲ از خطرناك‌ترين و مهم‌ترين منابع اﻧﺘﺸﺎر ﺑﺎﻛﺘﺮي‌هاي بيماري‌زاست و تصفيه و تيمار آن‌ها همواره مؤيدحذف باكتري‌هاي بيماري‌زا نيست. انتروكوك‌ها به‌عنوان باكتري‌هاي بيماري‌زاي فرصت‌طلب، سخت‌رشد و عامل عفونت‌هاي بيمارستاني، پراكندگي محيطي وسيعي دارند كه يكي از مسيرهاي انتقال آن‌ها به انسان، آب و فاضلاب مي‌باشد. افزايش ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي در بين باكتري‌ها نشان دهنده نياز به بررسي عوامل ضدباكتريايي جديد يا اثرات تركيبي آن‌هاست. اين ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ با هدف بررسي اثر تركيبي لينزوليد و ريفامپين در حذف انتروكوك‌هاي ﻣﻘﺎوم به چند آﻧﺘﻲﺑﻴﻮﺗﻴﻚ در دو پايگاه تصفيه ﻓﺎﺿﻼب استان گلستان انجام شد. روش بررسي: گونه‌هاي انتروكوك از ۸۰ نمونه‌ي حاصل از پايگاه‌هاي تصفيه فاضلاب در دو شهر استان گلستان (شمال ايران) شامل گرگان و بندرتركمن طي بهمن ۱۳۹۹ تا تير۱۴۰۰ جدا شدند. جدايه ها بر اساس روش‌هاي تعداد احتمالي باكتري‌ها، فيلتراسيون، تست‌هاي ميكروبيولوژيك و نهايتاً با استفاده از رديابي ژن اختصاصي توسط پرايمر ddlE با روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز شناسايي شدند. الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي با روش كربي بائر و طبق دستورالعمل ۲۰۲۰-CLSI نسبت به شش كلاس آنتي‌بيوتيكي انجام شد. تعيين حداقل غلظت لينزوليد در حالت منفرد و در تركيب با ريفامپين با روش ميكرودايلوشن براث انجام شد. يافته‌ها: پس از بررسي فنوتيپي و تشخيص مولكولي (PCR) نمونه‌هاي فاضلاب خام و تيمارشده، در 40% نمونه‌هاي فاضلاب(۳۲ نمونه) گونه‌هاي انتروكوك شناسايي گرديدند. تتراسايكلين كم‌اثرترين آنتي‌بيوتيك گزارش شد؛ به‌طوري‌كه حدود ۱۰۰ درصد جدايه‌هاي انتروكوكوس‌فكاليس و انتروكوكوس‌فاسيوم به آن مقاومت نشان دادند. فراواني انتروكوكوس‌فكاليس مقاوم به لينزوليد 11% تاييد شد. در مجموع، ۲۰ جدايه انتروكوكي(%۶۲/۵) داراي مقاومت چندگانه بودند. حداقل غلظت مهاري لينزوليد و ريفامپين كه رشد %۹۰ جدايه‌ها را مهار كرد(MIC۹۰) ۱ ميكروگرم بر ميلي‌ليتر و ۴ برابر كمتر از فرم منفرد لينزوليد(۴ ميكروگرم بر ميليليتر= MIC۹۰) بود. ضمن اين‌كه هيچ يك از جدايه‌هاي انتروكوكي به تركيب لينزوليد/ ريفامپين مقاومتي نشان ندادند(۰/۰۰۱=P). نتيجه گيري: ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ، ﺣﻀﻮر انتروكوكسي‌هاي ﻣﻘﺎوم به ونكومايسين و ساير آنتي‌بيوتيك‌ها را در تصفيه‌خانه ﻓﺎﺿﻼب تاييد نمود. اثر مطلوب تركيب لينزوليد و ريفامپين در مهار كامل جدايه‌هاي انتروكي مقاوم به چند دارو، دلالت بر هم‌افزايي آن‌ها داشت.
عنوان نشريه :
پياورد سلامت
عنوان نشريه :
پياورد سلامت
لينک به اين مدرک :
بازگشت