مقايسه‌ي ژنوتيپ سيستم گروه خوني دافي در بيماران كُرد مبتلا به بتاتالاسمي ماژور، در شهر كرمانشاه: مطالعه مورد-شاهدي

زمينه و هدف: شناسايي ژنوتيپ گروه‌هاي خوني در جوامع مختلف، اين فرصت را به تصميم‌گيرندگان نظام سلامت خواهد داد كه در پيشگيري و شناسايي عوارض ناخواسته ي انتقال خون از جمله توليد آلوآنتي‌بادي ها اقدام نمايند. گروه خوني دافي به دليل انواعي از ژنوتيپ با شيوع متفاوت، احتمال توليد آلوآنتي بادي را در بيماران بتاتالاسمي ماژور كه به طور منظم نيازمند انتقال خون هستند، افزايش داده است. با اين حال تاكنون مطالعه اي در ارتباط با فراواني توزيع گروه خوني دافي در بيماران بتاتالاسمي وابسته به انتقال خون در نژاد كُرد انجام نشده است. روش بررسي: اين مطالعه مورد-شاهدي بر روي ۱۰۰ بيمار مبتلا به بتاتالاسمي ماژور، به عنوان گروه مورد و ۵۰ فرد سالم، به عنوان گروه شاهد در كلينيك بوستان دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه، انجام شد. پس از جمع‌آوري نمونه خون محيطي از افراد شركت‌كننده در مطالعه، DNA از سلولهاي مونونوكلوئرها خون محيطي استخراج شد. سپس با استفاده از روش PCR-RFLP و الكتروفورز ژنوتيپ هاي دافي شامل FYB/B ،FYA/A و FYA/B شناسايي شدند. يافته‌ها: نتايج آزمون كاي دو نشان داد در گروه بيمار، بين دو جنس از نظر فراواني توزيع ژنوتيپ هاي دافي اختلاف آماري معني‌داري وجود ندارد(۵۸۸/P=۰). از سوي ديگر در گروه سالم نيز، بين دو جنس از نظر فراواني توزيع ژنوتيپ هاي دافي اختلاف آماري معني داري مشاهده نشد(۷۰۷/P=۰). طبق نتايج رگرسيون اسمي، با اينكه نسبت شانس(فاصله اطمينان ۹۵%) رخداد ژنوتيپ FYA/FYA و ژنوتيپ FYB/FYB نسبت به ژنوتيپ FYA/FYB (رده مرجع) در گروه بيمار نسبت به افراد سالم به ترتيب ۲/۴۲(۰/۷۰ تا ۸/۳۴) و ۰/۷۶(۰/۳۶ تا ۱/۶۴) بود؛ اما بين گروه مورد و شاهد از نظر فراواني توزيع اين ژنوتيپ ها تفاوت آماري معني‌داري وجود نداشت(P ۰/۰۵). نتيجه‌گيري: نحوه‌ي توزيع فراواني ژنوتيپ هاي دافي در بيماران كُرد بتاتالاسمي ماژور مشابه افراد سالم است و بين نحوه توزيع ژنوتيپ هاي دافي و بيماري بتاتالاسمي، ارتباطي وجود ندارد. ژنوتيپ FYB در هر دو گروه مورد و شاهد، داراي بيشترين فراواني مي باشد.