بررسي بناهاي آرامگاهي استان آذربايجان غربي

آرامگاه را ميتوان بعد از مساجد از متداول ترين بناهاي معماري اسلامي ايران به شمار آورد. با عنايت به كثرت تعداد آرامگاه ها تاكنون پژوهش هاي متعددي در اين خصوص انجام يافته است. در اين پژوهش ها به پيشينه آرامگاه سازي در ايران و گونه هاي بناهاي آرامگاهي پرداخته اند و به طور اعم و متفق القول بناهاي آرامگاهي ايران را به دو گونه برج مقبره و و مقابر با پلان مربع گنبدپوش تقسيم نموده اند. پژوهش حاضر به بررسي بناهاي آرامگاهي آذربايجان غربي پرداخته و پس از نگاهي اجمالي به سوابق پژوهش هاي فوق الذكر در گام اول اقدام به شناسايي بناهاي آرامگاهي محدوده مورد مطالعه نموده و سپس ۱۵ مورد از آنها كه به لحاظ كالبد، وضع موجود، ماهيت آرامگاه بودن و پيشينه تاريخي واجد شرايط بودند براي بررسي انتخاب شده اند. در روند بررسي پس از شناخت و معرفي هر نمونه موردي و تكميل مستندات، كليه نمونه ها به لحاظ پيشينه، الگوي معماري و ساير ويژگي ها مقايسه شده و نهايتا همانند بناهاي آرامگاهي دوران اسلامي ايران در دو دسته برج مقبره و الگوي چهارگوش گنبد پوش جاي گرفته اند. در نمونه هاي بررسي شده الگوي برج مقبره در بازه تاريخي سلجوقي تا تيموري و الگوي چهارگوش گنبدپوش در دوره صفوي تا قاجار شكل گرفته است.