تحليلي بر گونه‌شناسي سفالينه‌هاي عصر آهن و اشكاني محوطه- قلعه قره‌حسنلو، نمين

قره حسنلو از جمله محوطه اي است كه به واسطه قرارگيري در ميانه دشت اردبيل، از اهميت زيادي در مطالعات باستان شناسي منطقه برخوردار است. ضمن كاوش باستان شناسي در اين محوطه، نمونه هاي متنوعي از يافته هاي سفالي به دست آمده كه تاكنون پژوهشي در ارتباط با آنها صورت نگرفته است. در اين راستا، پژوهش پيش رو بر اساس مطالعات كتابخانه اي و ميداني؛ در پي آن است تا از طريق مطالعه سفالينه هاي حاصل از نتايج كاوش قره حسنلو و مقايسه تطبيقي آنها با ديگر نقاط، به معرفي، گونه شناسي و گاهنگاري نسبي سفال هاي شاخص محوطه مذكور بپردازد. سؤال اصلي اين پژوهش بدين صورت مطرح مي گردد؛ با توجه به تنوع گونه هاي سفالي و تطبيق آن‌ها با محوطه هاي ديگر، گاهنگاري سفال هاي اين محوطه، به كدام دوره مي رسد؟يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه سفال-هاي آن شامل انواع كاسه، كوزه، سبو، ديگ و خمره بوده كه در زمره سفالينه هاي آهن I و II و دوران تاريخي (اشكاني) قرار دارند. سفال هاي اين محوطه داراي گونه هاي مشابهي با ساير محوطه هاي منطقه اي و فرامنطقه اي از جمله حوزه شمال و شمال غرب ايران مي باشند. در نهايت با توجه به ساير داده هاي فرهنگي به دست آمده، مي توان گاهنگاري نسبي محوطه را بدين شكل تفسير نمود كه اين محوطه در طي عصر آهن I و II به احتمال براي نخستين بار مورد استقرار قرار گرفته و پس از يك دوره گپ زماني، مردمان پارتي با بنا نهادن سكوي خشتي بر روي اين تپه، اين مكان را به محلي آييني تبديل نموده و به صورت موقت و در برخي از فصول، در اين محوطه استقرار يافته اند.