واكاوي اسناد مرتبط يك صدسال اخير با هدف بررسي رابطه ارزش و حفاظت در حوزه ميراث فرهنگي

ميراث فرهنگي به‌منزله ردپاي انسان در بستر تاريخ، داراي ارزش‌هاي متعددي است كه اين موضوع متناسب با مقتضيات جوامع و فرهنگ‌هاي مختلف قابل‌بررسي و بازتعريف است. يكي از روش‌هايي كه امكان ريشه يابي اين مسئله را امكان پذير مي نماييد، بررسي نوع نگاه به موضوع ميراث فرهنگي در بستر زمان است كه دراين ميان مطالعه اسناد مرتبط با موضوع در كشور و مرور فرآيند توجه به ميراث فرهنگي، بخصوص گونه‌هاي ارزش ميراث در ارتباط با رويكردهاي حفاظتي موردنظر اين پژوهش است. در همين راستا با بهره‌گيري از پنج منابع مطالعاتي در كنارهم (برنامه‌هاي عمراني و توسعه، قوانين و آئين‌نامه‌ها، اساسنامه سازمان‌ها و نهادهاي مداخله‌گر، شرح خدمات طرح‌هاي حفاظتي و مصاحبه با صاحب‌نظران حوزه نظريه و اجرا) به بررسي فرآيند حفاظت از منابع ميراث پرداخت‌شده است. مطالعه همزمان هر پنج ابزار و منبع مطالعاتي در كنارهم و توجه به گونه‌هاي ارزش و رويكردهاي حفاظتي متصور شده در هر سند و هم‌پوشاني تقويم زماني اين ابزارها و منابع مطالعاتي، از نوآوري‌هاي اين پژوهش مي‌باشد. روش تحقيق با توجه به سؤالات پژوهش، كاربردي- عملي است. نحوه گردآوري اطلاعات نيز كتابخانه‌اي، اسنادي و مصاحبه است. مطالعات صورت گرفته بر روي اسناد مذكور نشان مي‌دهد كه در بيشتر اسناد مطالعاتي مي‌توان شاهد فقدان توجه به مفهوم ارزش خاصه ارزش‌هاي ميراث فرهنگي و به‌تبع آن رويكردهاي حفاظتي برپايه ارزش بود. اين موضوع منجر به بروز مشكلات بسياري شده است كه لازمه مرتفع شدن معضلات، پيشگيري از وقوع دوباره آن، نيازبه مطالعه ارزش محور و ارائه قوانين ارزش مبنا در اين حوزه را به منصه ظهور مي‌رساند