تدوين راهبردهاي توسعۀ منطقه‌اي سواحل اقيانوسي ايران

مبحث توسعه در دهه‌هاي اخير جزء مهمترين مشكلات كشورها و مناطق است. توسعه منطقه‌اي مفهوم نويني است كه مي‌تواند با ايجاد يك روش مناسب، دستيابي به بهتر شدن استانداردهاي زندگي، افزايش فعاليت‌هاي اقتصادي، افزايش سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي مختلف و سرانجام ترويج اقتصادي پويا و جذاب را پشتيباني كند. توسعه اقتصادي مناطق گوناگون براساس توانمندي‌هاي هر منطقه صورت مي‌پذيرد. سواحل اقيانوسي ايران، از توانمندي‌هاي بي‌شمار جهت توسعه منطقه‌اي نظير، امكان بهره‌مندي از حمل‌ونقل دريايي، ترانزيت، صنايع دريايي، گردشگري و غيره برخوردار است، با وجود اين كشور ايران آن‌گونه كه شايسته‌است، از اين توانمندي‌ها بهره‌مند نمي‌شود. بنابراين، اين پژوهش برآن‌است كه با تحليل وضعيت سواحل اقيانوسي ايران، به تدوين و ارائه راهبردهاي پيشنهادي جهت توسعه منطقه‌اي اين سواحل بپردازد. در اين پژوهش و درپي رسيدن به هدف موردنظر باتوجه به تكنيك  SWOT، به بيان نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد سواحل اقيانوسي ايران پرداخته شد و پس از طي فرايند ارزيابي، استراتژي‌ها يا راهبردهاي رقابتي ـ تهاجمي به‌عنوان راهبردهاي قابل قبول معرفي شدند. بنابراين با استفاده از نقاط قوت داخلي و فرصت‌هاي خارجي، سيستم مي‌بايست در راستاي اجرا و به كارگيري استراتژي‌هاي مذكور گام بردارد و با استفاده از نقاط قوت داخلي، بيشترين بهره‌مندي را از نقاط فرصت خارجي داشته باشد. همچنين راهبردهاي انطباقي يا بازنگري به‌عنوان راهبردهاي با اولويت دوم مشخص شدند. طبق اين راهبرها مي‌بايست در جهت رفع ضعف‌هاي داخلي يا كاهش آنها تلاش گردد، تا به ‌كارگيري از فرصت‌هاي ويژه و مناسب در اين منطقه قابل بهره‌مندي باشند.