بررسي تغيير سرمايه‌گذاري در دارايي‌ها در واكنش به تغيير رشد اقتصادي

مطالعۀ حاضر به دنبال بررسي چگونگي تحول سبد دارايي‌هاي افراد جامعه، با درجات متفاوت ريسك‌پذيري، درنتيجۀ تغيير نرخ رشد اقتصادي است. براي‌اين‌منظور، با در نظر گرفتن 7 طبقه دارايي، شامل زمين، مسكن، سهام، سپرده‌هاي بانكي، ارز، اوراق مشاركت و طلا ، اطلاعات مربوط به قيمت آنها، از سال 1370 تا 1400، از سايت بانك مركزي و مركز آمار، استخراج گرديد. براي بررسي چگونگي شكل‌گيري سبد بهينه، براي افراد با درجات متفاوت ريسك‌پذيري، پس از محاسبۀ بازدهي، بازدهي انتظاري، ريسك دارايي‌ها و ضرايب هم‌بستگي بين بازدهي آنها، با به‌كارگيري مدل ميانگين‌ـ‌واريانس (مدل ماركويتز) و استفاده از نرم‏افزار Matlab، تركيب بهينه براي كل دوره استخراج گرديد. در انتخاب تركيب دارايي‌ها، اهداف سرمايه‌گذاري، خصوصيات شخصي فرد، مانند ريسك‌پذيري، آشنايي با دوره‌هاي رونق وركود دارايي‌هاي مختلف و ارتباط آنها با يكديگر، بايد مورد توجه قرار گيرد. به منظور بررسي تغيير تركيب دارايي‌ها درنتيجۀ تغيير رشد اقتصادي، نرخ رشد اقتصادي در دو دوره (نرخ رشد اقتصادي بالا و نرخ رشد اقتصادي پايين) و افراد در سه سطح از ريسك (ريسك‌پذيري پايين، متوسط و بالا) طبقه بندي و تركيب دارايي‌ها، در دوره‌هاي ذكرشده، محاسبه گرديد. نتايج حاصل از برآورد مدل و تجزيه‌وتحليل آماري نشان مي‌دهند كه طي كل دوره، زمين، سپرده‌هاي بانكي و ارز هيچ سهمي از سبد بهينه را به خود اختصاص نمي‌دهند. براي افراد با درجات ريسك‌پذيري پايين، متوسط و بالا، به‌ترتيب، اوراق مشاركت با 69 درصد، مسكن با 35 درصد و سهام با 68 درصد بيشترين حجم از سبد بهينۀ دارايي را تشكيل مي‌دهند. همچنين، تجزيه‌وتحليل آماري براي دوره‌هاي متفاوت رشد، حاكي از اين است كه در دورۀ با نرخ رشد اقتصادي بالا، براي افراد با درجۀ ريسك‌پذيري پايين، متوسط و بالا، به‌ترتيب، اوراق مشاركت با 65 درصد و اوراق مشاركت با 62 درصد و مسكن با 64 درصد بالاترين ضريب اهميت و براي دورۀ با نرخ رشد اقتصادي پايين، افراد با ريسك‌پذيري پايين، متوسط و بالا، به‌ترتيب، اوراق مشاركت با 76 درصد، اوراق مشاركت با 34 درصد و سهام با 65 درصد، با بيشترين سهم در سبد دارايي حضور دارند. مقايسۀ تركيب دارايي‌ها و وزن آنها، نشان از نبود چسبندگي دارايي‌ها و ضريب اهميت آنها در سبد بهينه، در دوره‌هاي متفاوت رشد اقتصادي است. ريسك سبد دارايي در دورۀ رشد اقتصادي بالا، نسبت به دورۀ رشد اقتصادي پايين، براي افراد با درجات متفاوت ريسك‌پذيري، كمتر است.