تبليغات در صنعت جهانگردي در دورۀ پهلوي دوم (۱۳۲۰-1357)

هدف: بررسي جايگاه تبليغات سازمان جهانگردي در برنامه‌هاي عمراني سوم تا ششم و شناسايي ابزارهاي حكومت پهلوي براي تبليغات جهانگردي.روش/ رويكرد پژوهش: روش اين پژوهش تحليلِ تاريخي با رويكرد توصيفي و تحليلي مبتني‌بر اسناد و مدارك آرشيوي و گزارش‌هاي دولتي است.يافته‌ها و نتيجه‌گيري: نتايج حاصل‌از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه حكومت پهلوي تا اواسط دهۀ چهل شمسي، باوجود جاذبه‌هاي متنوع جهانگردي در ايران، خط‌مشي سياسي حكومت، كمتر متوجه تبليغات براي جلب جهانگرد بود؛ زيرا دولت‌ها معتقد بودند كه پيش‌از هرگونه اقدامي، تأسيسات و امكانات پذيرايي از جهانگردان بايد در كشور مهيا شود و همواره انتشارات و تبليغات جهانگردي پس‌از تهيه و تنظيم و اجراي طرح‌ها و برنامه‌هاي وسيع توسعۀ راه‌ها، تأسيسات و تسهيلات جهانگردي و آموزش خدمات جهانگردي اهميت داشت.چاپ و انتشار كتاب‌هاي راهنماي جهانگردان، بروشور به زبان‌هاي مختلف، نقشۀ راه‌ها و شاه‌راه‌هاي جهانگردي، پوسترها و كارت‌پستال‌هاي آثار تاريخي كشور، تهيۀ فيلم و عكس از قطب‌هاي جهانگردي كشور، شركت در نمايشگاه‌ها و برگزاري نمايشگاه‌هاي داخلي و خارجي و دعوت از روزنامه‌نگاران و فرهنگيان كشورهاي ديگر ازجمله ابزارهاي تبليغات جهانگردي در دورۀ پهلوي دوم بود.