بررسي يادگيري مشاركتي در آموزش طراحي نور مسكن امروز با تأكيد بر آراي نشانه‌شناسي در طرح‌هاي آزمايشي

معماري به علت گستردگي و نياز به شناخت حوزه‌هاي مختلف جهت تأمين فضاي حامي فعاليت‌هاي گوناگون نياز است كه اشرافيتي به ديگر حوزه‌ها داشته باشد. همين امر تأكيدي بر مشاركت محوري اين رشته را دارد كه به نظر مي‌رسد راهكاري پاسخ‌ده براي تقويت و ارتقاي خلاقيت در نزد دانشجويان معماري است. اين پژوهش با هدف بررسي اثرگذاري شيوه يادگيري مشاركتي بر آموزش طراحي نور صورت پذيرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش تركيبي با رويكرد تودرتو است. در مرحله كيفي استخراج مؤلفه‌هاي يادگيري مشاركتي در آموزش طراحي نور با مرور نظام‌مند است سپس دقيق سازي صورت مي‌گيرد. رويكرد تقليل دادهاي با تأكيد بر استخراج مؤلفه‌هاي منطبق بر نشانه‌شناسي است كه در سيستم كدنامه‌اي رويكرد تقليل داده‌اي نشانه‌شناسي است. سپس مؤلفه‌هاي يادگيري مشاركتي در آموزش طراحي نور با يك طرح آموزشي در جلسه در دو گروه شاهد و آزمون موردبررسي با تكنيك A-B-A قرار مي‌گيرد براي تحليل نتايج گروه آزمون و گروه شاهد از نرم‌افزار Grapher استفاده مي‌شود. نتايج نشان مي‌دهد كه بر اساس نتايج به‌دست‌آمده از مدل رگرسيوني مشخص مي‌شود كه ميانگين سهم عاملي در گروه شاهد (0.677) و در گروه آزمون (0.763) است كه به ميزان 6% افزايش خلاقيت صورت يافته است. در گروه شاهد بيشترين ضريب تعيين مربوط به اصالت با مقدار (0.746) و كمترين مربوط به متغير سيالي با مقدار (0.548) است در گروه آزمون كمترين متغير سيالي با مقدار (0.589) و بيشترين مربوط به متغير انعطاف‌پذيري با مقدار (1.000) است.