مقايسه عملكرد تأسيسات تصفيه مكانيكي بيولوژيكي پسماندهاي شهري در ايران و اروپا

تصفيه مكانيكي بيولوژيكي يك روش مديريت پسماند است كه در خيلي از كشورهاي جهان توسعه‌يافته است كه تركيبي از جداسازي مواد قابل بازيافت (فلزات، كاغذ، پلاستيك، شيشه)، توليد كمپوست / هضم پسماندهاي سبز/ ضايعات مواد غذايي و در برخي موارد توليد مواد سوختي است. كشورهاي مختلف از رويكردهاي متفاوتي براي بازيابي مواد و انرژي از پسماندهاي جامد شهري مخلوط استفاده مي‌كنند. اين مراكز با توجه به تركيب مواد اوليه، شرايط عملياتي، هزينه سرمايه‌گذاري، ثبات مالي و اثرات زيست‌محيطي متفاوت هستند. محصول كمپوست اكثر تأسيسات با استانداردهاي كشاورزي مطابقت نداشته و بنابراين به عنوان خروجي شبه كمپوست طبقه‌بندي شده و به عنوان پوشش روزانه در محل‌هاي دفن زباله استفاده مي‌شوند. بهترين روش كمپوست‌سازي استفاده از پسماندهاي تفكيك شده در مبدأ و موادآلي (فضاي سبز و ساير زباله‌هاي سبز) و توليد كمپوست قابل‌فروش و استفاده مي‌باشند. مراكز تصفيه مكانيكي بيولوژيكي كه در آن‌ها بازيابي مواد سوختي انجام نمي‌شود، نرخ انحراف دفن زباله و همچنين هزينه‌هاي سرمايه و عمليات كمتري است. در اين بررسي به اين نتيجه رسيديم كه يك كارخانه تصفيه مكانيكي بيولوژيكي بايد داراي يك خط پوشش بسيار كارآمد جداسازي و بازيابي مواد باشد. همچنين علاوه بر محصولات بازيافتي، بايد جرياني براي بازيابي مواد سوختي براي ارسال به نيروگاه يا كارخانه سيمان در آن وجود داشته باشد كه در نتيجه باعث افزايش درآمد و انحراف از دفن و به حداكثر رساندن صرفه‌جويي در گازهاي گلخانه‌اي شود.