طراحي مدل توانمندسازهاي استقرار نوآوري باز در شركت‌هاي دانش‌بنيان

تغييرات فناورانه، تغيير رويكرد سازمان‌ها از انجام فعاليت‌هاي جزيره‌اي و منزوي، به سمت فعاليت‌ها و همكاري‌هاي جمعي را ضروري ساخته است. چنين رويكردي با عنوان نوآوري باز شناخته مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، طراحي مدل توانمندسازهاي استقرار نوآوري باز در شركت‌هاي دانش‌بنيان است. بدين ‌منظور با رويكرد كيفي و به كارگيري روش فراتركيب، در گام نخست، 160 مقاله در حوزه‌ي نوآوري باز، برگزيده شد و پس از غربالگري، 48 مقاله منتخب گرديد. جهت تأييد پايايي پژوهش، از روش كدگذاري مجدد و محاسبه‌ي درصد توافق‌ درون ‌موضوعي استفاده گرديد. سپس، نگاشت مفهومي پژوهش، از طريق مصاحبه با 12 نفر از خبرگان كليدي در حوزه‌ي شركت‌هاي دانش‌بنيان و با روش مدلسازي ساختاري تفسيري ارائه شد تا روابط ميان توانمندسازهاي استقرار و سطوح آنها در قالب يك چارچوب جامع شامل 6 مقوله، 12 مفهوم و 46 كد ارائه گردد. به اختصار، نتايج نشان داد توانمندسازهاي استقرار نوآوري باز در شركت‌هاي دانش‌بنيان از سطح يك تا سطح شش عبارتند از: توانمندسازهاي تسهيل‌كننده، توانمندسازهاي شبكه‌ساز، توانمندسازهاي زيرساختي، توانمندسازهاي سازماني، توانمندسازهاي حمايتگر و توانمندسازهاي فرهنگ‌ساز، كه عوامل تسهيل‌كننده، تأثيرپذيرترين و عوامل فرهنگ‌ساز، تأثيرگذارترين توانمندسازهاي استقرار نوآوري باز هستند. درنهايت، پيشنهادهايي به جهت بهبود مدل توانمندسازهاي استقرار نوآوري باز ارائه گرديد.