طراحي مدل بومي جهت شناسايي گلوگاه هاي راهبردي بكارگيري هوش تجاري در افزايش چابكي زنجيره تامين

عدم چابكي ساختارهاي زنجيرۀ تأمين، عامل بروز مشكلات فراواني در بدنۀ سازمان‌هاي توليدي و خدماتي است. هوش تجاري ابزاري است كه سازمان‌ها مي‌توانند به منظور دست‌يابي به چابكي از آن استفاده‌ كنند و از مزاياي آن بهره‌مند شوند اما به‌كارگيري آن همواره با چالش‌هائي همراه بوده‌است. اين پژوهش با هدف طراحي مدل بومي جهت شناسايي گلوگاه‌هاي راهبردي به‌كارگيري هوش تجاري در افزايش چابكي زنجيرۀ تأمين انجام شده است. فرايند پژوهش طي دو مرحله تكميل شده است كه در مرحلۀ اول (گام كيفي) با استفاده از نظرات خبرگان دانشگاهي و صنعتي در قالب نظريه داده بنياد اقدام به شناسائي گلوگاه‌هاي راهبردي شده است. پس از شناسايي گلوگاه‌هاي راهبردي و در گام كمي پژوهش، ابتدا روابط بين عناصر گلوگاهي با استفاده از روش ديمتل شناسايي و مدل پژوهش استخراج گرديد. در ادامه به منظور برازش مدل مفهومي شكل گرفته، از مدل سازي معادلات ساختاري با روش حداقل مربعات جزئي استفاده گرديد. نمونۀ آماري اين بخش را كاركنان شركت پگاه غرب تشكيل داده اند. نتايج پژوهش حاكي از شناسايي نه گلوگاه راهبردي در قالب 25 زير مقوله دارد. بر اساس مدل به‌دست آمده در اين پژوهش «ارتباط با مشتريان» تأثير مثبت و معناداري بر «انعطاف‌پذيري سيستم»، «تطابق با نيازهاي كسب و كار» و «كيفيت تسهيم اطلاعات» در شركت پگاه دارد.