مقايسۀ اثربخشي طراحي الگوي آموزشي دانش رويه‌اي مبتني بر رويكرد سيستمي و سازنده‌گرا بر ارتقاي توانايي طراحي نوآموزان معماري

پژوهش حاضر با هدف طراحي و كاربست الگوي آموزشي دانش رويه‌اي بر اساس دو رويكرد سيستمي و سازنده‌گرا به مقايسه اثربخشي اين رويكردها از طريق ارزيابي فعاليت‎هاي آموزشي دانشجويان تازه‎وارد پرداخته است تا رويكرد مناسب جهت اتخاذ الگوي آموزشي مؤثر بر بهبود توانايي طراحي شناسايي گردد. توانايي طراحي از منظر شناخت ماهيت محتواي آموزش و نوع دانشي كه در مورد آن بحث مي‌كند مورد توجه بوده است. درس مقدمات طراحي معماري (1) به‌عنوان مورد مطالعاتي در اين پژوهش در نظر گرفته شده است. طراحي آموزشي با رويكرد سيستمي با استفاده از الگوي تدريس دانش رويه‌اي مرادي (1389) و طراحي آموزشي با رويكرد سازنده‎گرا با استفاده از الگوي جاناسن (1999) صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر از نوع شبه‎آزمايشي با طرح پيش‎آزمون - پس‎آزمون همراه با گروه گواه مي‌باشد. جامعۀ آماري شامل دانشجويان سال اول كارشناسي مهندسي معماري دانشگاه‎هاي استان همدان بود. بر اين اساس 30 دانشجوي درس مقدمات طراحي معماري (1) دانشگاه آزاد اسلامي واحد همدان به روش نمونه‎گيري در دسترس، به‎عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، آزمون محقق ساخته براي سنجش عملكرد دانشجويان بود كه از منظر متخصصان روا گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها‌ با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين، واريانس، ميانه، انحراف معيار و ...) و آزمون‌هاي استنباطي (كواريانس و پيش‎فرض هاي آن) با كمك نرم‎افزار SPSS(2021) نسخه 22 انجام شد. يافته‌ها نشان داد الگوي آموزشي دانش‌ رويه‌اي مبتني بر رويكرد سيستمي مي‌تواند با تغيير در ساخت‎هاي شناختي دانشجويان تازه‎وارد كه دانش مقدماتي كمي دارند نسبت به الگوي سازنده‌گرا در ارتقاء توانايي طراحي آنان مؤثرتر واقع گردد.