بررسي ميزان اثربخشي آموزش مجازي دروس عملي از ديدگاه استادان و دانشجويان رشتۀ معماري در زمان همه‌گيري كوويد-19 (مورد مطالعه: آموزشكدۀ فني‌ و ‌حرفه‌اي دختران شيراز )

كيفيت آموزشي و سطح يادگيري دانشجويان در ‌زمان آموزش مجازي، به‌خصوص در ‌زمان همه‌گيري كوويد-19 در مقايسه با آموزش حضوري يكي از مسائل مهم نظام آموزش عالي مي‌باشد. دروس عملي رشتۀ معماري با توجه به ماهيت اين رشته، ويژگي‌هاي منحصر به‌فردي دارند كه  اهميت چگونگي بهره گيري از آموزش مجازي را دوچندان كرد‌ه‌است. هدف اين پژوهش ارزشيابي ميزان اثربخشي آموزش مجازي دروس عملي رشتۀ معماري از ديدگاه استادان و دانشجويان در آموزشكدۀ فني ‌و‌ حرفه‌اي دختران شيراز مي‌باشد كه به روش پيمايشي انجام شده‌است. جامعۀ آماري اين پژوهش 40 استاد و460 دانشجوي رشتۀ معماري در نيمسال اول 1401-1400 است كه بر اساس جدول كوكران، حجم نمونه 36 استاد و 210 دانشجو برآورد گرديد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه محقق‌ساخته مشتمل بر 34 سؤال و 8 مؤلفه مي‌باشد. تجزيه ‌و ‌تحليل داده‌ها با استفاده نرم‌افزار SPSS در دو سطح آمار توصيفي و آماراستنباطي صورت گرفت. يافته‌ها نشان داد كه از‌نظر استادان تمام مؤلفه‌ها بجز فعاليت ياددهي-يادگيري در حد مطلوب و مؤلفۀ فعاليت ياددهي-يادگيري در حد متوسط اثر‌بخش بوده‌است. از‌نظر دانشجويان مؤلفۀ انعطاف‌پذيري در حد مطلوب و مؤلفۀ محتوا نامطلوب و مؤلفه‌هاي سازماندهي مواد آموزشي، كمك‌رساني به دانشجو، طراحي صفحات، ميزان حجم كاري، ارزشيابي و برخورد در حد متوسط اثربخش بوده‌اند. به‌طور كلي از نظر استادان اثربخشي دورۀ آموزش مجازي دروس عملي معماري، مطلوب و از ديدگاه دانشجويان متوسط بوده‌است.