بررسي ميزان باروري و سطح پلاسمايي هورمون‌هاي تخمداني در ميش‌هاي نژاد ماكويي درمان شده با سيدر و PMSG

هدف اين مطالعه بررسي ميزان باروري و تعيين سطح پلاسمايي هورمون هاي تخمداني در ميش هاي نژاد ماكويي تحت تاثير قرار گرفته با سيدر و گنادوتروپين سرم ماديان آبستن بود. براي مطالعه ي ميزان باروري، تعداد 80 رأس ميش سالم به طور تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند. ميش هاي گروه اول، دوم و سوم با تعداد مساوي 20 راس، در زمان سيدربرداري تك دوز هورمون PMSG (به ترتيب 300، 400 و500 واحد بين المللي) و ميش هاي گروه چهارم با عنوان شاهد (20 راس) يك ميلي ليتر نرمال سالين را به صورت عضلاني دريافت كردند. براي مطالعه ي هورمون هاي تخمداني به طور تصادفي از نمونه هاي خوني ده ميش در هر گروه استفاده شد. جهت تعيين سطح استراديول و پروژسترون در گروه هاي آزمايشي، نمونه هاي خوني در روزهاي قرارگيري و برداشت سيدر، روزفحلي پس از تزريق PMSG و سي امين روز آبستني، از وريد گردني تهيه گرديد. براي پاسخ هاي فحلي تفاوت معني داري مشاهده نگرديد (0.05 p ). نرخ آبستني مابين گروه هاي آزمايشي و شاهد معني دار بود (0.05 p). سطح پلاسمايي استراديول در روز سيدرگذاري و روز فحلي مابين گروه هاي آزمايشي و شاهد معني دار بود (0.05 p). سطح پلاسمايي پروژسترون در روز فحلي و روز 30 آبستني مابين گروه هاي آزمايشي و شاهد معني دار بود (0.05 p). با توجه به ميزان باروري و سطح پلاسمايي هورمون هاي تخمداني در گروه هاي آزمايشي، پروتكل سيدرگذاري و تزريق PMSG در ميش نژاد ماكويي موثر بوده است.