تاثير يك دوره فعاليت هوازي در كاهش اثرات جانبي استروئيد آنابوليك با دوزهاي مختلف بر برخي شاخص‌هاي بيوشيميايي و هيستوپاتولوژيك بافت قلب رت هاي نر ويستار

استروئيدها علاوه بر اهداف درماني در پزشكي، متاسفانه مورد سوء‌مصرف بسياري قرار گرفته‌اند. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير هشت هفته تمرين هوازي بر تغييرات ساختاري و بيوشيميايي بافت قلب رت‌هاي نر ويستار دريافت كننده دوزهاي درماني و سوء‌مصرف استروئيد بود. 49 سر رت نر با سن 12 هفته و ميانگين وزن 190گرم به 7 گروه گروه كنترل، شم، استروئيد دوز درماني (2 ميلي‌گرم/كيلوگرم)، استروئيد دوز سوءمصرف (5 ميلي‌گرم/كيلوگرم)، تمرين هوازي، هوازي + دوز درماني و هوازي + دوز سوء‌مصرف، بصورت تصادفي تقسيم‌بندي شدند. تزريق ها در يك روز يكسان هفته و در ناحيه پشت ران رت‌ها به وسيله سرنگ انسولين مدرج تزريق استفاده شد. پروتكل هوازي شامل 5 روز در هفته دويدن به مدت هشت هفته بر روي تردميل جوندگان با سرعت 30 متر بر دقيقه و 60  دقيقه تمرين بود. نمونه‌ها ابتدا بيهوش و نمونه‌هاي خوني و بافتي به آزمايشگاه‌هاي مربوطه منتقل شدند. همچنين نتايج توسط نرم افزار SPSS و آزمون آناليزواريانس يكطرفه و آزمون تعقيبي بونفروني و سطح معني‌داري 0.05 مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد تفاوت معني‌داري ميان گروه‌ها در افزايش وزن نهايي و تروپونين قلبي وجود نداشت (0.05 p). همچنين ميزان تستوسترون پلاسماي رت‌هاي دريافت كننده استروئيد هم در دوز درماني و هم سوء‌مصرف بصورت معني‌داري نسبت به گروه‌هاي تمرين كاهش يافت (0.05 p). از طرفي ميزان مسافت دويدن در آزمون عملكرد هوازي جوندگان در گروه‌هاي دريافت كننده استروئيد و تمرين بطور معني‌داري نسبت به ساير گروه‌ها  بالاتر بود (0.05 p). نتايج اين پژوهش نشان داد تمرين هوازي مي‌تواند از كاهش تستوسترون درونزاد جلوگيري كند اما تاثيري در ميزان تروپونين قلبي و وزن رت‌ها ندارد. بعلاوه بنظر مي رسد استروئيد بولدنون در افزايش عملكرد هوازي رت‌ها موثر باشد.