تاثير تمرين تناوبي شديد و رژيم غذايي پرپروتئين بر وضعيت اكسيداني و ظرفيت آنتي‌اكسيداني تام در بافت قلب موش هاي صحرايي نر چاق

چاقي باعث بروز استرس اكسايشي و يك عامل خطر براي ايجاد بيماري هاي قلبي- عروقي مي باشد. تمرينات ورزشي و اصلاح رژيم غذايي مي تواند بر عوامل اكسيداني و آنتي اكسيداني تاثيرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر تمرين تناوبي شديد (HIIT) و رژيم غذايي پرپروتئين (HPD) بر وضعيت اكسيداني تام (TOS)، ظرفيت آنتي‌اكسيداني تام (TAC) و نسبت TAC به TOS در بافت قلب موش هاي صحرايي نر چاق بود. 40 سر موش صحرايي نر چاق (شاخص Lee بالاتر از 310) 12 هفته اي  به پنج گروه هشت تايي شامل HIIT (12-5 تناوب 30 ثانيه اي با شدت 90 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي، 10 هفته پنج جلسه اي)، HPD (حدود 5/57 درصد كالري كل از پروتئين)، HIIT+HPD، كنترل چاق-1 (OC-1) و كنترل چاق-2 (OC-2) و هشت سر موش غير چاق نيز در گروه كنترل غيرچاق (NC) تقسيم شدند. پس از 48 ساعت از آخرين جلسه مداخله بافت قلب براي اندازه گيري سطوح TAC و TOS برداشته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آناليز واريانس يك طرفه، تعقيبي توكي، كروسكال- واليس و من ويتني در سطح معناداري 05/0 ≥ P تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد، سطح TAC بافت قلب در گروه هاي HIIT، HPD، HIIT+HPD نسبت به گروه OC-1 به طور معناداري بالاتر بود. از طرفي سطح TOS بافت قلب در گروه هاي HIIT و HIIT+HPD نسبت به گروه هاي HPD و OC-2 به طور معناداري پايين تر بود. همچنين نسبت TAC به TOS در گروه هاي HIIT و HIIT+HPD در مقايسه با گروه OC-2 به طور معناداري بالاتر بود. با توجه به نتايج، HIIT به همراه HPD باعث بهبود TAC و TOS بافت قلب مي شود. به نظر مي رسد HIIT به همراه HPD، تقويت كننده سيستم ضد اكسايشي و كاهنده فشار اكسايشي در شرايط چاقي مي باشد.