بررسي تاثير نانولوله هاي كربني چندجداره (MWCNTs) بر ميزان ترشح هورمون تستوسترون موش صحرايي نر تحت شرايط بي وزني

با توجه به پيشرفت علم و انجام اكتشافات فضايي و اهميت حفظ سلامت فضانوردان چه در مدت زمان ماموريت فضايي و چه پس از برگشت به زمين بعد از انجام پژوهش هاي فضايي، بررسي تاثيرات بي وزني برروي هورمون تستوسترون و حفظ باروري فضانوردان حائز اهميت فراواني مي باشد. از طرفي با توجه به كاربرد نانولوله هاي كربني در بخش تجهيزات سفينه و همچنين شيلدهاي محافظ، فضانوردان در معرض غلظت هاي بالايي از اين نانو ماده قرار خواهند داشت، از اين رو بررسي تاثيرات اين نانو ماده بر ميزان هورمون تستوسترون فضانوردان مرد در شرايط بي وزني به منظور حفظ قدرت باروري آنها اهميت شاياني دارد. در تحقيق حاضر، ۳۰ سر موش صحرايي نر مورد استفاده قرارگرفت. حيوانات بطور تصادفي در پنج گروه شش تايي شامل گروه كنترل، شم و سه گروه تجربي تقسيم شدند. گروه كنترل به مدت زمان ۳۰ روز آب و غذاي معمولي دريافت كردند. گروه شم به مدت ۳۰ روز در شرايط بي وزني (در قفس بي وزني) قرارگرفتند. گروه تجربي۱ طي مدت زمان ۳۰ روز ۲۰ ميلي گرم/كيلوگرم نانولوله كربني به صورت درون صفاقي دريافت كردند. گروه تجربي۲ به مدت زمان ۳۰ روز در قفس بي وزني قرار گرفته و ۲۰ ميلي گرم/كيلوگرم نانولوله كربني به صورت درون صفاقي دريافت كردند. گروه تجربي ۳ به مدت زمان ۳۰ روز ۳ سي سي محلول (2/5 سي سي آب، 0/5 سي سي توئين) به صورت درون صفاقي دريافت كردند. نتايج نشان داد در گروه شم و گروه هاي تجربي ۱ و ۲ كاهش وزن در موش هاي مورد تيمار مشاهده مي شود. در بررسي نمونه هاي سرم خون، ميزان سطح تستوسترون به طور معني داري كاهش پيدا كرده بود. قرارگرفتن در معرض نانولوله هاي كربني چندجداره (MWCNT) در شرايط بي وزني باعث كاهش معني داري در ميزان هورمون تستوسترون مي شود.