ايدئولوژي جهان‌وطني و نقش آن در تاريخ تحولات حقوق بين‌الملل با تأكيد خاص بر اصل 154 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

جهان‌وطني ايده‌اي است كه بر مبناي آن انسان‌ها بدون توجه به وابستگي‌هاي نژادي، ملي، مذهبي، فرهنگي و ...، همگي از شهروندان يك اجتماع واحد محسوب مي‌شوند. از طرف ديگر، مفهوم امت‌واحده اسلامي نيز ناظر بر وحدت آحاد بشر، اما بر مبناي اتحاد ايدئولوژيك و اسلامي ميان آن‌هاست. از اين ديدگاه، شايد بتوان انديشه امت‌واحده اسلامي را به‌نوعي «جهان‌وطني اسلامي» تعبير  كرد. حال سؤال اين است كه اولاً قانون اساسي و رويه عملي جمهوري اسلامي ايران متأثر از كدام‌يك از انديشه‌هاي مذكور بوده و ثانياً نگاه آرماني نظام اسلامي حاكم بر كشور به مقوله اتحاد ميان مسلمانان و استقرار يك حكومت واحد جهاني، تا چه حد با موازين حقوق بين‌الملل منطبق است؟ يافته‌هاي تحقيق كه مبتني بر روش تحقيق توصيفي– تحليلي و بر مبناي مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي است، حكايت از اين دارد كه جمهوري اسلامي از لحاظ نظري و رويه عملي، ضمن تلاش در جهت تحقق جامعه مبتني بر انديشه امت‌واحده و استقرار حكومت جهاني اسلام، خود را همواره متعهد به اصول پذيرفته‌شده در حقوق بين‌الملل، از  جمله اصل عدم مداخله مي‌داند. اهميت تحقيق در تنوير افكار نسبت به انطباق رويكرد كشورمان در جهان‌وطني بر مبناي امت‌واحده با موازين حقوق بين‌الملل است.