درآمدي بر مفهوم طراحي قانون اساسي

قانون اساسي از مفاهيم كليدي و پيچيده در دانش حقوق و حقوق اساسي است. طراحي قانون اساسي است به‌منزله يكي از مفاهيم مهم قانون اساسي چندين دهه در محافل آكادميك مطرح است. در اين مقاله كوشش شده است با استفاده از روش توصيفي و تحليلي ضمن اشاره‌اي به تاريخچه و معناي اين مفهوم، اين پرسش بررسي شود كه چه اصول و مواردي بايد در طراحي قانون اساسي رعايت و درج شود و طراحي قانون اساسي با چه مسائلي روبه‌روست. طبق يافته‌هاي اين تحقيق طراحي درست سبب مي‌شود قانون اساسي تا حدود زيادي از مشكلاتي مانند نقض خود، تعارض اصول با همديگر، ضعف نهادهاي سياسي و غيرقابل اجرا بودن فاصله بگيرد. طراحي قانون اساسي بايد در تدوين اوليه قانون اساسي يا اصلاح آن در نظر گرفته شود تا بتوان از پيدايش مشكلات در آينده جلوگيري كرد. طراحي قانون اساسي نمي‌تواند حرف آخر باشد، زيرا بسياري از مشكلات مانند رابطه قوا با همديگر، نهادهاي موجود در قانون اساسي و نفوذ بازيگران سياسي در عمل و هنگام اجرا مشخص مي‌شوند.