كيفيت منظر خيابان شهري و ارتباط آن با ميزان و نوع فعاليت شهروندان تهراني، ارزيابي كاربست نظريه يان گل

خيابان‌ها محل اتصال و ارتباط فضاها و فعاليت‌هاي شهري به يكديگرند. يان گِل اين بحث را مطرح مي‌كند كه فعاليت‌هاي موجود در فضاي عمومي به‌طور خاص در درك اين فضا مهم هستند. پژوهش حاضر سعي دارد به بسط نظري مفاهيم كليدي يان گل در بستر مطالعات شهر ايراني كمك نمايد. روش پژوهش، تركيبي_اكتشافي متوالي است. در مرحله نخست (بخش كيفي) از تحليل مشاهده‌اي و براي تحليل داده‌هاي آن از تحليل تماتيك استفاده‌شده و مرحله دوم (بخش كمي) به روش پيمايشي انجام‌گرفته است. در بخش كيفي پنج خيابان شهر تهران با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند و با حداكثر تنوع انتخاب شدند و در بخش كمي با استفاده از نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب با حجم و تصادفي ساده تعداد (302 نفر) به‌عنوان جمعيت نمونه انتخاب شدند. جمعيت تحقيق كليه شهروندان شهر تهران با ضابطه سني 15 سال و بالاتر هستند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS23 و PLS3 استفاده‌شده است. يافته‌ها بيانگر وقوع بيشتر فعاليت‌هاي ضروري نسبت به فعاليت‌هاي انتخابي است كه  كيفيت منظر خيابان‌هاي شهر تهران را در هاله‌اي از ابهام قرار مي‌دهد و به‌نوعي دلالت بر اين مسئله دارد كه خيابان‌هاي شهر تهران شرايط مساعد براي وقوع فعاليت‌هاي اجتماعي را ندارند؛ اين مهم همان شرايط نامساعدي است كه يان گل بدان اشاره نموده است. همچنين از نتايج قابل‌توجه ديگر در اين زمينه، بحث وقوع فعاليت‌هاي انتخابي در ميان ساكنان شمال تهران و وقوع فعاليت‌هاي ضروري در ميان ساكنان جنوب تهران است كه دلالت مبرهن بر نوعي تمركزگرايي در كيفيت منظر خيابان‌هاي مناطق شمالي كلانشهر تهران دارد.