الگوي پيش‌كنشگري مديران بانك‌هاي توسعه‌اي ايران: مطالعه‌اي كيفي

زمينه و هدف: هم اكنون، بانك‌هاي توسعه‌اي موقعيت به شدت منحصر به فردي را تجربه مي نمايند. موقعيتي كه از يك سو با رقابت حداكثري توأم است و از سويي ديگر، بيش از هر زماني در تعامل با محيط پيراموني خويش، آبستن تغييرات است. با توجه به جايگاه  حساس اين بانك ها در توسعه كشور، اجراي مطلوب نقش پيش كنشگري از سوي مديران آن ها الزامي است. بر اين اساس، پژوهش حاضر به ارائه الگوي پيش‌كنشگري مديران بانك‌هاي توسعه‌اي پرداخته است.روش‌شناسي: مطالعه حاضر با تأسي از فلسفه ساخت گرايي، ضمن اتخاذ رويكرد استقرايي به دنبال اجراي يك پژوهش كيفي بود؛ به نحوي كه، به طور ويژه راهبرد نظريه داده بنياد (رهيافت نظام مند) را برگزيده و داده ها در آن به صورت مقطعي و از طريق مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته جمع آوري گرديدند. مشاركت كنندگان از ميان نخبگان و خبرگان دانشگاهي (داراي مدرك دكتري مديريت منابع انساني و رفتار سازماني) و مديران بانك هاي توسعه اي طي نمونه گيري اوليه (هدفمند) و نظري انتخاب شده و مصاحبه‌ها تا حصول اشباع نظري (16 مصاحبه) ادامه يافتند.يافته‌ها: بر اساس تجزيه و تحليل داده ها، 77 مفهوم ذيل 27 مقوله فرعي و 14 مقوله اصلي شناسايي شدند. رفتار پيش كنشگرايانه مديران مبتني بر خودابتكاري، آينده‌پژوهي و تغيير‌گرايي بوده و معلول حالات انگيزشي ايشان است. به نحوي كه عوامل فردي، شغلي و سازماني از طريق حالات مذكور جريان يافته و فرهنگ اجتماعي و ارزشمندي هدف پيش كنشگرايانه بر اثربخشي آن تاثير دارد. رفتار يادشده ذيل دو دسته كنش هاي مبتني بر تغيير و  مبتني بر سازگاري بروز يافته كه نهايتاً پيامدهاي فردي، تيمي و سازماني را با خود به همراه دارد.نتيجه‌گيري: يافته هاي پژوهش، ضمن ترسيم الگوي جامع پيش كنشگري، اذهان جامعه موردمطالعه خود را نسبت به مواردي نظير تصميم گيري پيرامون مناصب حساس مديريتي، طراحي مشاغل و جو حاكم بر سازمان حساس ساخت. همچنين به طور متناظر، زمينه هايي را براي شكل گيري پژوهش هاي آتي احصا و به مخاطبان جامعه علمي پيشنهاد نمود.