بررسي تأثير نوع جنگلكاري با گونه‌هاي مختلف بر برخي خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك

گياهان نمك و عناصر خاك را از طريق ريشه‌هاي خود جذب و بخشي از آن را در برگ‌ها و اندام‌هاي هوايي خود ذخيره مي‌كنند. اين املاح در هنگام ريزش اندام‌هاي هوايي گياه بر سطح خاك تجمع مي‌يابند و خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك را تحت تأثير قرار مي‌دهند. اين تحقيق به‌منظور بررسي تأثير جنگلكاري گونه‌هاي مختلف بر خصوصيات خاك صورت گرفت. براي اين منظور دو منطقۀ جنگلكاري‌شده با سوزني‌برگان (ارس، كاج تدا، دارتالاب) و پهن‌برگان (سفيد پلت‌، توسكاي قشلاقي، بلوط بلندمازو) به‌صورت خالص و يك منطقۀ درختكاري‌نشده (شاهد) در مجاورت آن در ايستگاه تحقيقات نهال و بذر گونه‌هاي جنگلي شلمان شهرستان لنگرود انتخاب شد. تحقيق به‌صورت طرح بلوك كامل تصادفي در هفت تيمار و سه تكرار انجام گرفت. هر نمونۀ خاك، از عمق 0-25 و 25-50 سانتي‌متر به‌صورت نمونۀ مركب و با فاصلۀ 150 تا 50 سانتي‌متر از تنۀ درخت برداشت شد. برخي خصوصيات خاك شامل pH، EC، مادۀ آلي، نيتروژن كل، CEC، پايداري خاكدانه‌ها، بافت خاك و جرم مخصوص ظاهري و حقيقي اندازه‌گيري شد. بررسي‌ها نشان داد كربن آلي، نيتروژن كل، EC، pH و CEC در سطح 1 درصد، و درصد رس و شن در سطح 5 درصد اختلاف معني‌داري دارند؛ بلوط بلندمازو با 2.05 درصد در مقايسه با گونه‌هاي ديگر بيشترين و شاهد با 0.81 درصد كمترين مقدار مادۀ آلي را دارند و نوع پوشش گياهي تأثير معني‌داري بر ذخيرۀ مادۀ آلي و كربن آلي در خاك دارد و از اين طريق خصوصيات كيفي خاك را كنترل مي‌كند.