بررسي عددي و تجربي ظرفيت تحمل تنش اتصال گوشه‌اي L شكل تقويت‌شده با نبشي در صندلي چوبي زير بار كشش قطري

اتصالات از اجزاي مهم هر سازه هستند و استحكام آنها تضمين‌كنندۀ استحكام سازه است. روش‌هاي متفاوتي براي تقويت اتصالات مبلمان وجود دارد كه با توجه به موقعيت و شكل اتصال از آنها استفاده مي‌شود. يكي از روش‌هاي تقويت اتصالات گوشه‌اي، استفاده از نبشي چوبي است. در اين پژوهش تأثير جنس و حالت فيزيكي نبشي چوبي بر ظرفيت لنگر خمشي اتصال L شكل زير بار كشش قطري بررسي شده است. به اين منظور اتصال‌هاي L شكل با گونۀ راش با اتصال كام و زبانه ساخته شدند. براي تقويت اتصال‌ها از نبشي با گونۀ راش و صنوبر استفاده شد. نبشي براي گونۀ راش در سه سطح (بدون شيار، با شيار 0.5 و 1 سانتي‌متر) و براي گونۀ صنوبر در دو سطح (بدون شيار و شيار 1 سانتي‌متر) به‌عنوان متغير انتخاب شد. از اتصال بدون نبشي براي مقايسه استفاده شد. براساس نتايج تجربي، استفاده از نبشي تأثير معني‌داري بر ظرفيت تحمل تنش اتصال داشته است. اختلاف معني‌داري بين جنس گونۀ نبشي مشاهده نشد. بيشترين ظرفيت تحمل تنش اتصال مربوط به اتصال تقويت‌شده با نبشي از گونۀ صنوبر و شيار 1 سانتي‌متر به ميزان 30.3 مگاپاسكال و كمترين ظرفيت تحمل تنش مربوط به تيمار شاهد به ميزان 6.06 مگاپاسكال بود. نتايج تحليل عددي نشان داد كه بيشينۀ تنش در اتصال‌هاي تقويت‌شده با نبشي در ناحيۀ شيار اعضاي اتصال و همچنين خط چسب نبشي بوده است كه اين تمركز تنش سبب شكست اتصال در اين نقاط شده است.