بررسي عوامل اجتماعي مؤثر بر نشاط اجتماعي و سلامت رواني دانش‌آموزان مقطع متوسطه استان سمنان

هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل اجتماعي مؤثر بر نشاط اجتماعي و سلامت رواني دانش آموزان مقطع متوسطة استان سمنان بود. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي- پيمايشي است. جامعة آماري دانش آموزان مقطع متوسطة استان سمنان در سال تحصيلي 1399-1398 بودند (45834 نفر). از ميان اين افراد، با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي و بر مبناي جدول كرجسي و مورگان (1970) 48 كلاس (784 دانش‌آموز) به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه بود. براي تحليل داده‌ها آزمون‌هاي كلموگروف- اسميرنوف، كروسكال-واليس، ضريب همبستگي و آزمون رتبه بندي فريدمن اجرا شد. يافته ها نشان داد كه نشاط اجتماعي با تمامي عوامل اجتماعي (به جز دينداري 0.040=r) رابطة معنا‌دار دارد. بين تمامي عوامل اجتماعي (به جز احساس ناامني 0.051=r) با سلامت رواني نيز رابطة معنا‌دار وجود دارد. با توجه به يافته ها مي توان اظهار كرد كه ايجاد نشاط اجتماعي و سلامت رواني در بين دانش آموزان به صورت تك‌علتي نمي باشد و عوامل مختلفي در ايجاد و تقويت اين متغيرها نقش دارند. بنابراين، به نظر مي رسد بايد تمامي ظرفيت ها براي ايجاد نشاط اجتماعي و سلامت رواني دانش آموزان به كار گرفته شوند كه اين موضوع نياز به سياست گذاري ها و برنامه ريزي هاي كوتاه مدت، ميان مدت و بلندمدت زيادي دارد.