تحليل محتواي كتب علوم تجربي دورۀ دوم ابتدايي از نظر ميزان توجه به مؤلفه‌هاي معرفت‌شناسي شخصي

پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان توجه به مؤلفه هاي معرفت‌شناسي شخصي در برنامة درسي علوم تجربي دورة دوم ابتدايي انجام شد. روش پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي و تحليل محتوا بود. جامعة آماري پژوهش، شامل كتب درسي علوم تجربي پايه هاي چهارم، پنجم و ششم در سال تحصيلي 98-1397 بود و از آنجا كه ضرورت بررسي تمامي محتواها وجود داشته است، نمونه‌گيري وجود نداشته و كل جامعة مورد مطالعه قرار گرفت. همچنين، در مرحلة پيمايش 22 نفر از اساتيد و متخصصان رشته‌هاي علوم تجربي، ادبيات فارسي و روان‌شناسي به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش نامة معرفت شناسي شخصي كودكان و سياهة ثبت داده استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي مانند فراواني و درصد و نيز ضريب بار عاملي استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه در پاية چهارم، بيشترين تأكيد بر سادگي دانش (107 مورد) و كمترين تأكيد بر قطعيت دانش (3 مورد) بوده است. در پاية پنجم، بيشترين تأكيد بر توجيه‌پذيري دانستن (65 مورد)، نتيجة دانستن (60 مورد) و قطعيت دانش (30 مورد) و كمترين تأكيد بر سادگي دانش (30 مورد) بوده است و در پاية ششم، توجيه‌پذيري دانستن (50 مورد) و نتيجة دانستن (40 مورد) بيشترين تأكيد را داشته و سادگي دانش (5 مورد) كمتر مورد تأكيد بوده است. به طور كلي، 63/6 درصد از محتواي كتاب هاي درسي علوم تجربي پايه هاي چهارم تا ششم به مؤلفه هاي معرفت‌شناسي شخصي اختصاص يافته است.