بررسي تأثير شوك‌هاي سياست پولي بر رشد اقتصادي و تورم در اقتصاد ايران: شواهد تجربي بر اساس مدل TVP-SFAVAR-SV

اين مقاله با استفاده از الگوي خود رگرسيون برداري عامل- افزوده شده با نوسانات تصادفي و پارامترهاي متغير در طي زمان TVP-SFAVAR-SV به بررسي اثر شوك‌هاي سياست پولي (با درنظرگرفتن متغير سياست مالي به‌عنوان متغير پنهان) بر تورم و رشد اقتصادي پرداخته است. در اين راستا داده‌هاي فصلي سري زماني ۶ متغير اقتصاد كلان ايران طي دوره 1369:2 تا 1397:3 بكار گرفته شده است. جهت ارزيابي سياست‌هاي پولي، از چهار متغير پايه پولي، نقدينگي، بدهي بانك‌ها به بانك مركزي و بدهي بخش غيردولتي به سيستم بانكي، به‌عنوان ابزار پولي و متغير سياست هاي مالي (متشكل از متغيرهاي رشد مخارج عمراني وجاري دولت، درآمدهاي نفتي و مالياتي و ساير درآمدها) به عنوان متغير غير قابل مشاهده استفاده شده است‌. نتايج بيانگر اين است كه به غير از شوك هاي متغير بدهي بخش غيردولتي به سيستم بانكي، شوك هاي ساير متغيرها (اعم از متغيرهاي سياست پولي و متغير پنهان سياست مالي) تاثير منفي بر رشد اقتصادي داشته و از سوي ديگر باعث افزايش تورم شده اند. شوك هاي متغير بدهي بخش غيردولتي به سيستم بانكي نيز اثر مثبت ولي كاهشي بر رشد اقتصادي داشته، در حاليكه بر روي تورم اثر مثبت افزايشي داشته است. با توجه به نتايج فوق، مي توان بيان نمود كه وابستگي اقتصاد ايران به درآمدهاي نفتي و سياست‌هاي پولي نشئت‌گرفته از آن و نيز ضعف‌هاي ساختاري در جذب نقدينگي توسط بخش مولد كشور و حركت به سمت فعاليت‌هاي سوداگري از جمله عواملي است كه زمينه‌ساز تورم و كاهش رشد اقتصادي كشور شده اند.